Skuteczność działania Konferencji Narodów Zjednoczonych do Spraw Handlu i Rozwoju była niewielka.
Wprowadzony Powszechny System Preferencji dla importu z krajów słabo rozwiniętych gospodarczo nie dotyczył bardzo ważnych dla tych krajów tzw. towarów „wrażliwych”, jednocześnie objęto nim znaczną część importu z krajów gospodarczo rozwiniętych, co więcej, ustalono pułapy wzrostu importu towarów korzystających z preferencji.
Na początku lat 90. zakwestionowano sens działania UNCTAD w kształcie wypracowanym w pierwszych latach jej istnienia, tzn. jako formy nacisku na kraje wysoko rozwinięte w celu uzyskania różnego rodzaju preferencji.
Na konferencji w 1992 r. postanowiono zastąpić jej formę negjjjęjacjrjną .-ftfrit+4 analityczną i wspierającą wprowadzanie mechanizmów wobi|gjff rynku oraz wolnego®!^®®? W6 krajach słabo jo zwiniętych.
Przy współpracy z Międzynarodowym Funduszem Walutowym i Bankiem Światowym UNCTAD ma pomagać krajom słabo rozwiniętym w:
*3fc-.rozwoju handlu .międzynarodowego (np. ;:prxcz twot/ehie .sieci informacji handlowej'^ :
> oddłużaniu się.