4742459785

Natomiast skuteczność działania Rytel rozpatruje w odniesieniu do pewnych wzorców optymalnych dla dwu alternatywnych przypadków. Stwierdza bowiem, że w praktyce rzadko się zdarza, aby równocześnie można było uzyskiwać optimum zarówno po stronie efektu, jak i nakładu.

W odniesieniu do wariantu pierwszego Rytel określa skuteczność jako stosunek rzeczywistego wyniku do wzorcowego efektu maksymalnego i nazywa ją wydajnością. Natomiast jeżeli potraktujemy wynik jako wielkość stalą, to skuteczność można określać jako stosunek wzorcowych nakładów minimalnych do nakładów rzeczywistych. W tym przypadku Rytel nazywa skuteczność oszczędnością.

Charakterystyczne dla Rytla jest to, że sprawność charakteryzuje on interpretacją energetyczną, natomiast skuteczność w obu wersjach posiada interpretację ekonomiczną, bowiem zarówno wynik, jak i nakład mierzone są w jednostkach wartościowych.

Wybitnym przedstawicielem nurtu humanistycznego w polskiej myśli organizatorskiej był Stanisław Bieńkowski (1882-1958). Imponuje jego długoletnia aktywność zawodowa i naukowa. W 1906 r. uzyskał dyplom inżyniera na kierunku administracji przemysłowej Politechniki w Charlottenburgu, ale rok wcześniej podjął już pracę zawodową w zakładach AEG pod Berlinem. Pracując na stanowisku kierownika działu organizacji, a potem asystenta dyrektora, prowadził badania naukowe, uwieńczone w 1910 doktoratem, na podstawie wydanej w Lipsku rozprawy na temat wpływu czynników zewnętrznych na wydajność w fabryce kabli. W 1911 r. przeniósł się do Lwowa na stanowisko konsultanta w Banku Przemysłowym Pracując w bankowości, kierował szeregiem przedsięwzięć inwestycyjnych w przemyśle polskim.

Na zlecenie Banku Krajowego podjął się w 1913 roku modernizacji fabryki akumulatorów we Lwowie, dokonał jej sanacji, objął stanowisko dyrektora, rozszerzył profil produkcji i po zmianie nazwy na firmę Metal kierował nią aż do 1930 r.

Pracę naukowo-dydaktyczną rozpoczął w 1925 r. na Politechnice Lwowskiej, aby od 1930 r. poświęcić się jej całkowicie. Jako bliski współpracownik Edwina Hauswalda opracował rozprawę habilitacyjną Organizacja i zarząd zakładu przemysłowego. Po zatwierdzeniu habilitacji w 1937 r. wyjechał do Krakowa i objął Katedrę Organizacji i Zarządzania Przedsiębiorstw Przemysłowych w Akademii Handlowej, pracując równocześnie na stanowisku docenta Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Wyśmienicie zapowiadającą się karierę naukową przerwał wybuch wojny i okupacja niemiecka. W marcu 1945 Bieńkowski, po przerwie wojennej, podjął wykłady na Akademii Handlowej w Krakowie i reaktywował działalność założonego przed wojną przez Adamieckiego Instytutu Naukowego Organizacji i Kierownictwa. Do czasu przeniesienia w 1948 roku siedziby Instytutu do Warszawy pełnił funkcję jego prezesa i sprawował kierownictwo naukowe nad ..Przeglądem Organizacji’' - organem Instytutu. W 1945 r. Bieńkowski został wybrany prorektorem Akademii Handlowej. Sprawował tę funkcję do czasu przymusowego przejścia na emeryturę w 1951 r.. ale jeszcze w roku śmierci profesora ukazała się w „Przeglądzie Organizacji” jego ostatnia praca.

14