skanowanie0011

przedstawiony jest nagi młodzieniec na komu, oraz na pięknej monecie elektronowej Ky zikos z wyobrażeniem Heraklesa w przyklęku trzymającego łuk i maczugę (tabl. 1 H) Głowy kobiece w Fokai jońskiej czy w karyjskim Knidos uderzają wdziękiem i miękkości n traktowania (tabl. I 6); Zaznaczyć tu jednak trzeba, że w tym czasie dwustronne Im n monet zaczyna się upowszechniać. Po drugiej stronie egzemplarzy zdobionych głową spoi v ka się symbole, które ustąpiły miejsca bóstwu przechodząc na drugi plan. I tak głowie nu monecie Knidos towarzyszy na drugiej stronie głowa lwa, a na rewersie monety Metymn y na Lesbos — dzik przeniesiony z awersa, który zajęła głowa Ateny. Najciekawiej jedna I wygląda moneta wyspy Kalymny leżącej u wybrzeży Karii. Na awersie widzimy głowy wojownika w hełmie, a na rewersie lirę chelys (tabl. I 9). Wojownik ma hełm typu korynt kiego zsunięty na twarz a nie podniesiony jak na większości rysunków. Lira natomiast umieszczona jest we wklęsłości nie w kształcie kwadratu, ale w formie powtarzającej zarys zewnętrzny instrumentu. Monetę tę datuje się również na ok. 520 r. p.n.e.

W miarę zbliżania się do końca VI w. p.n.e. wizerunki stają się coraz bardziej finezyjne, osiągają coraz wyższy poziom artystyczny.

Grecja właściwa. Starożytni twierdzili, że na wyspie Eginie już w VII w. p.n.e. król Argos Feidon, jako pierwszy w świecie greckim, miał wybijać pierwsze monety srebrne Niestety dzisiejsze badania najstarszych monet egineckich nie potwierdzają tej opluli Stopień ich rozwoju wskazuje na to, że musiały być wzorowane na emisjach jońskicb i nil pewno nie zostały wybite przed 600 r. p.n.e. Na awersie tych monet znajduje się obrw/ żółwia morskiego (przypomina to zwierzęce przedstawienia monet małoazjatyckich), roweru zajmuje kwadrat wklęsły (tabl. 110). Emisje Grecji właściwej cechuje jednak, w przeciwloń stwie do znacznej różnorodności wizerunków monetarnych miast jońskich, pewna stałość a nawet tradycjonalizm. Ujawnia się ona w fakcie, że ten sam typ zdobienia monety, nie/ nacznie tylko zmieniony, trwa przez całe wieki. Egina więc nie zmienia swego żółwia aż do połowy V w. p.n.e., kiedy to żółw lądowy zastąpi swego pobratymca żyjącego w morzu, a na rewersie towarzyszyć mu będzie przez cały czas charakterystyczny kwadrat wklęsły (tabl. I 11).

Poza Eginą wcześnie zaczynają bić swoje monety: Korynt, Ateny, Elida i Beocja. Na monetach Koryntu najpierw pojawia się wizerunek Pegaza. Początkowo na rewersie znaj duje się tylko kwadrat wklęsły w postaci stylizowanej swastyki (tabl. 112), ale już niedługo zastąpi go głowa Ateny (tabl. 113), która podobnie jak Pegaz, łączy się z mitem lokalnym o Bellerofoncie. Ten typ zdobienia utrzymuje się na monetach Koryntu aż do końca emisji srebrnych tego miasta, ulegając tylko wyraźnym zmianom stylowym.

Pojawienie się" pierwszej monety ateńskiej można datować również na początek VI w. p.n.e. Najstarsze dzieje monety ateńskiej budzą liczne spory. Zgodnie z untyczmi jeszcze tradycią (co prawda niejasną i niepewną) badacze dziejów pieniądza do niedawna sądzili, że Ateny nauczyły się posługiwać monetąjako środkiem płatniczym od Eginy I przy Jęły od niej system wagowy. Dopiero Solon miał wprowadzić zmiany w men nictwie polo gające na zerwaniu z systemem egineckim i wprowadzeniu systemu eubejskiego. Jednak ostatnie badania wykazały dowodnie, że w Atenach nie bito monet przed Solonem. NtiJ starsze znane nam monety ateńskie nie mają nic wspólnego z systemem egineckim. Są to di drachmy bito według systemu riihą|*kiogo. Nazywa się je umownie „herbowymi" (Wctppan niflnsitti), ponieważ sądzono do niedawna, żo widniojąoo na nich wizorunki: koło (tubl. I