skanowanie0027

kach nadciśnienia tętniczego wtórnego najważniejsze jest jęczenie przyczyno-we.

Postępowanie niefarmakologiczne polega na redukcji nadmiaru masy ciała, modyfikacji diety, zwiększeniu aktywności fizycznej. To postępowanie powirf~ noL-noprzstteać4eezeme-f^makalngiczne. u dzieci-z^anieznynri~znamiennym -nadciśńiemem tęmic^m; rn^z-stanoWiÓ uzupełnienie leczemaTuchoiychTinęż-kim nadciśnieniem^mczyrn. u < 4

. Jd^ody-fikaga^dijety^obejmujBTópfoóż^mniejszenia spożycia kalorii, obniżenie zawartości kwasów tłuszczowych nasyconych, ograniczenie spożycia soli kuchennej (NaGl)-p€«ńźgf5^0 g/dobę.

Leczenie farmakologiczne

Wskazaniem, do rozpoczęcia leczenia hipotenśyjnego u dzieci są wartości ciśnienia tętniczego wyższe od 95 centyla dla płci, wzrostu i wieku oraz obecność i zmian narządowych.

Leczenie hipotensyjne powinno być dobierane indywidualnie zależnie od stopnia nadciśnienia, jego etiologii, reakcji pacjenta na leki oraz chorób towarzyszących. W leczeniu farmakologicznym nadciśnienia tętniczego stosuje się zasadę leczenia stopniowanego.

W przypadkach nadciśnienia tętniczego samoistnego i znamiennego stosuje się leczenie niefarmakologiczne przez 6 miesięcy i dopiero przy braku efektu rozpoczyna się farmakoterapię. Standardem terapii hipotensyjnej jest stosowanie jednego leku o przedłużonym czasie działania, podawanego raz na dobę. Leczenie rozpoczyna się od podania pacjentowi najniższej zalecanej dawki leku. Przy braku efektu terapeutycznego zwiększa się dawkę leku, a w dalszym etapie wprowadza się leczenie skojarzone dwoma lub trzema lekami. Wśród grup leków stosowanych obecnie do leczenia nadciśnienia tętniczego u dzieci należy wymienić: diufetyki'tiazydoweT"tiazydopodohn^7Tnhil5ilÓry konwertazy nttgiotensynowejCACDr blokery kanałów wapniowych, leki~-o-4ziałaniuL-adre-4iolńycznynfębeta^blokery, alfa-blokery), waz^dilatątoiy..