—.*11,^51^ w ^liocuaiawuuiiu życia wewnętrznego poety i obrazu świata, i wyraźną odpowiedniość tych dwu sfer istnienia. Z tych zapewne względów Marian Bizan układając antologię eksponującą „wiersze — manifesty, utwory o ciemnej, zagadkowej tonacji, dające często głębszy wgląd w zmagania poety z tworzywem czy w rozwój jego myśli”1 ten właśnie utwór wyróżnił, umieszczając go na pierwszej, osobnej karcie.
4. Duch i historia
Usakryfikowana jako objawienie genezyjska wizja świata miała świadczyć o prawdzie i słuszności wszystkiego, co Słowacki głosił współczesnym. O historii narodu, o dumnej wielkości niezawisłego ducha, o bliskim zmartwychwstaniu ojczyzny, o boskości człowieka. I miała zarazem przezwyciężyć jego własne lęki — człowieka już ciężko chorego, zmagającego
364
M. Bizan, Posłowie, w: J. Słowacki, Ja Orfeusz, Liryki i fragmenty z lat 1836-1849, oprać. M. Bizan, Warszawa 1979, s. 297.