skanowanie0034 (25)

14

Do zapisu obserwacji dokonywanych w trakcie badań powierzchniowych zaleca się używanie Karty Archeologicznych Badań Powierzchniowych /zapis piktograficzny/ autorstwa R. Mazurowskiego. Pozwala ona w pełni zrealizować program informacyjny AZP zgodnie z niniejszą instrukcją, jest wygodna w użyciu i oszczędza wiele czasu. Wypełnienie czystopisu Kart Ewidencyjnych na podstawie Karty Badań nie sprawia żadnych trudności.

Jest ona szczególnie przydatna dla sporządzania szkicu, zawiera bowiem miejsce z podziałką, która ułatwia ustalenie skali.

Karta Ewidencyjna Stanowiska Archeologicznego jest podstawową i jedyną formą ewidencji stanowisk wchodzących do dokumentacji AZP. Nie przewiduje się w niej żadnych zmian. Została ona opracowana z myślą, że zostanie założona dla każdego stanowiska archeologicznego w Polsce niezależnie od tego kiedy zostanie ono zweryfikowane w ramach badań powierzchniowych AZP. W Karcie dla stanowiska dotąd niezweryfikowanego wystarczy pominąć numer stanowiska na obszarze, a uzupełnić go po przeprowadzeniu weryfikacji. Karta Ewidencyjna dla stanowiska jest jednak tylko pierwszym elementem całego zbioru form dokumentacyjnych, które rozszerzają i uzupełniają dane o stanowisku. Dlatego próby konstruowania kart dodatkowych na podstawie Karty Ewidencji, rozszerzających ją, np. uwzględniające odrębności inwentaryzacji stanowiska hutniczego czy kopalni itp. są w pełni uzasadnione. Próby te nie zastępują jednak Karty Ewidencji, a jedynie uzupełniają niektóre z jej działów. W tym także kierunku prowadzone są prace nad opracowaniem kart uwzględniających osobliwości terenów górskich czy też obszarów obejmujących zwarte i historyczne aglomeracje miejskie dzisiaj zajmujące powierzchnię kilku obszarów AZP. Będą one opracowane w postaci wzorów uzupełniających Kartę Ewidencyjną.

II. DOKUMENTACJA AZP

Rezultatem badań terenowych powinno być sporządzenie dokumentacji obszaru. Obejmuje ona następujące elementy:

1.    Mapa w skali 1:25 000

2.    Analiza opisowa /sprawozdanie/

3.    Indeks stanowisk

4.    Ilustracje - rysunki źródeł

5.    Karty Ewidencyjne Stanowisk Archeologicznych.

Taki zestaw dokumentacyjny /niekiedy z wyjątkiem pkt. 4/ należy wykonać obligatoryjnie w 2 egzemplarzach, z których jeden musi otrzymać Konserwator Zabytków Archeologicznych, drugi - Centralne Archiwum AZP w Ośrodku Dokumentacji Zabytków w Warszawie /o przekazywaniu dokumentacji patrz rozdział III/. Sprawę tę regulują wymieniane już "Zasady ..." z 1930 r. Zazwyczaj wykonuje się najczęściej trzy lub-nawet cztery egzemplarze dokumentacji /jeden wykonawca realizuje dla siebie, inne wg życzeń zleceniodawcy/. Koszt wykonania wszystkich egzemplarzy powinien być skalkulowany w zleceniu. Wszystkie egzemplarze dokumentacji powinny być identyczne /mapy i rysunki należy wykonywać w postaci kserokopii lub odbitek fotograficznych/.

1. Mapa i jej znakowanie

Pierwszym elementem dokumentacji jest mapa w skali 1:25 000 /tzw. obrębówka/, pocięta na prostokątne obszary /7, 5x5 km/ opatrzone własnymi numerami identyfikacyjnymi. Cyfry początkowe numeru wyznaczają numer pasa, cyfry' po kresce - numer słupa /np. 75-86, 9-24, 28-92, itp. /. Barwną podstawową mapę należy traktować jako wzornik, ma ona bowiem służyć wiele lat i wielu osobom. Do dokumentacji włączamy kserograficzną kopię /odbitkę/ mapy. Na niej lokalizujemy i zaznaczamy wszystkie stanowiska, które zostały zweryfikowane lub odkryte. Na odbitce, w prawym górnym narożniku oznaczamy numer obszaru. Obowiązuje na-stępujący schemat znaków, które wykonuje się czarnym tuszem: