skanowanie0057 (12)

gęstość przystanków Jest znacznie mniejsza. Ogólnie można stwierdź te ze wzglądu na potrzeby ludności przystanki autobusowe PKS są dogodniej usytuowane niż kolejowe, min. dzięki lokalizacji przeważnie w centrum osiedla (stacje kolejowe znajdują się często

Rjs-28

Gęstość stad —tebaiowej    w

imm r. 2r6ćło: Opnn

w dużej odległości od obsługiwanych osiedli). Gęste sieć linii i przy-Stanków PKS sprawia, to nie ma Już obecnie prawie wcale osiedli odległych więcej niż o 10 km od najbliższogo środka komunikacji publicznej.

NaięłeaU mchu Miernikiem Jakości obsługi komunikacyjnej jest również częstotliwość ruchu środków transportu. Im częściej następują odjazdy, tym większą możliwość wyboru dogodnej pory podróży ma miejscowa ludność. W pierwszym okresie po wojnie większą częstotliwością ruchu odznaczały się linie kolejowe, między rokiem 1960 s 1965 nastąpiło zrównanie częstotliwości ruchu obu środków transportu, a obecnie linie autobusowe PKS mają większą nil linie kolejowe liczbę kursów na dobę przypadających na 1 trasę.

Natężenie ruchu wykasuje bardzo duto zróżnicowanie w saieżnośri od rodzaju linii, odlaglośri od miasta i typu regionu. Są linie o Jednej zaledwie parze kursów na dobę, są też linie (pod-

mkjridi) o częstotliwości kursów co 15—30 minut. Badanie s 1075 r. wykazało", że średnie natężenie ruchu w komunikacji autobusowej wynosiło od 0,1 par kursów na dobę w woj. suwalskim do 43,9 par kursów w stołecznym woj. warszawskim. Najniższe zaś było w północnych częściach województw olsztyńskiego i elbląskiego oraz na pograniczu województw szczecińskiego i koszalińskiego, najwyższe natomiast w aglomeracji warszawskiej 1 w rejonie Bielska-Białej. Aglomeracja górnośląska nie wyróżniała się tak bardzo, ponieważ Jest ona obsługiwana przez miejskie autobusy Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego w Katowicach.

Natężenie ruchu można także wyrazić liczbą kilometrów przejechanych przez autobusy w ciągu doby na 100 km*. W roku 1975 średni wskaźnik dla Polski wynosił 1073 autobusokllometrów, w poszczególnych województwach wahał sią od 489 (woj. suwalskie) do 2862 (stołeczne woj. warszawskla). Większo było zróżnicowanie między powiatowe, bo w granicach od 270 (dawny pow. Ustrzyki Dolna) do 4384 (dawn> pow. Rybnik). Dysproporcje w rozmieszczeniu ruchu są więc znacznie większe niż w rozmieszczeniu sieci 1 idą w parze z dysproporcjami w zaludnieniu, urbanizacji i uprzemysłowieniu kraju.

Największym natężeniem ruchu wyróżniają się aglomeracje wielkomiejskie, okręgi przemysłowe I niektóre regiony turystyczne (Kotlina Jeleniogórska, Kotlina Kłodzka). Większa od średniej intensywność ruchu Jest charakterystyczna dla Polski południowej, centralnej i pasa wzdłuż dolnej Wiały. Najmniejszą intensywność rudiu mają województwa północno-zachodnie, północno-wschodnie i wschodnie pograniem (rys. 29).

Obszar intensywniejszej działalności transportu autobusowego zarysowuje sią na mapie Polski Jako trójkąt, którego podstawą są góry, a wierzchołek znajduje aię w aglomeracji gdańskiej. Nie odpowiada to obrazowi rozmieszczenia sieci, której gęstość rośnie ogólnie se wschodu na zachód. Oęsta stosunkowo sieć autobusowa na ziemiach zachodnich i północnych Jest wląc wykorzystywana w mniejszym stopniu niż stosunkowo rzadka aleć w centralnej i połudnlowo-wchodniej Polsce. W województwach południowo-zachodnich jedno i drugie zjawisko wykazują wartości maksymalne, w województwach wschodnich — minimalne.

Oceniając ogólnie komunikację autobusową w Polsce, stwierdzić można, że jest już ona równorzędnym partnerem transportu kolejowego (tabL 19). Domeną autobusów aą przewozy bliższe; do kilkudziesięciu kilometrów, oraz przewozy rozproszone (niewielkie liczby pasażerów w różnych relacjach). Kolej pozo-

» T. Ujewakl. Mnstnktmrm trmportw PoUki < f,j ot,iątraii nettem toobotcym. „Probiera? EtanriM Transportu" im. *. *.

117