Skanowanie 13 11 08 30 (0)

D

DOBRO JEST TOŻSAME Z JEDNEM. Nowe odczytanie powiązań ontologii i matematyki z etyką i problematyką człowieka w świetle tzw. nauk niepisanych Platona

„Arystoteles zwykł opowiadać, że większość spośród tych, którzy słuchali wykładu Platona O Dobru odniosła takie oto wrażenie. Sądzili, że będzie on mówić o uznanych dobrach ludzkich, takich jak bogactwa, zdrowie czy siła, bądź o powszechnie podziwianym szczęściu. Lecz kiedy okazało się. że zaczął on mówić o matematyce i liczbach, geometrii i astronomii, w końcu o tym, że Dobro jest tożsame z Jednem. byli zaskoczeni tak paradoksalnym przedstawieniem sprawy. Część nie pojmowała tego, część ganiła”

Arystoxenos

1. Dociekanie prawdy o „prawdzie” Platońskiej. Każdy, kto choćby pobieżnie zna dzieje myśli europejskiej, ma świadomość różnorodności wpływów, jaki wywarł Platon na filozofię i całą kulturę duchową Zachodu. Wpływ ten realizował się poprzez najwybitniejszych myślicieli kolejnych epok, którzy nawiązywali do jego poglądowy Tę długą i - jak sądzę - nie zamkniętą listę komentatorów Platona otwierają wielkie postacie starożytności, jak Arystoteles, Plotyn, Augustyn, a w^r naszych czasach kontynuują tak wpływowi filozofowie, jak Heidegger, Gadamer, Popper czy Whitehead. Ten ostatni, w lakonicznym stwierdzeniu, że dzieje filozofii to tylko przypisy do Platona, wyraził osobiste przeświadczenie, o bogactwie i źródłowym charakterze oddziaływań Platońskich. Wypowiedź ta może wydawać się retoryczną przesadą, jeśli wpływy założyciela Akademii zawęża się do filozofów^ którzy świadomie i wprost nawiązywali do myśli Platońskiej. A więc do jego sławnych apologetów⁷ i krytycznych komentatorów⁷, którzy wychodząc od studiów nad platonizmem, wypracowali własne stanowiska filozoficzne, w ramach których albo przyjmowali Platońską perspektywę, aby rozwijać jego intuicje intelektualne, albo podejmowali trud przezwyciężenia „błędów⁷” jego systemu, proponując alternatywne rozwiązania rozważanych przez Platona problemów. Jednakże wyjątkowa pozycja Platona w⁷ kulturze Zachodu nie jest ugruntowana jedynie na bogactwie heurystycznych i polemicznych inspiracji, zapładniajacych umysły kolejnych generacji myślicieli. Jeśli uwzględni się absolutnie fundamentalny charakter pytań postawionych przez Platona oraz paradygmatyczne oddziaływanie jego dyskursu (determinującego nieodwracalnie język filozofii), jaką okazało się twGrcze użycie form językowych naturalnego języka greckiego do artykulacji podstawowych problemów⁷, wypracowanych rozwiązań i dostrzeżonych w tych rozwiązaniach aporii - stwierdzenie Whiteheada można uznać za nie pozbawiony podstaw⁷ skrót myślowy.

Niegasnąca debata nad dziedzictwem Platona, odczytywanym i przetwarzanym na różne sposoby, ma jeszcze jedną, współczesną postać. Toczy się ona od dwóch wieków na polu specjalistycznych badań z zakresu historii

1