skanuj0011 (79)

wielkości DNA - im większe, tym wolniej migruje w żelu; stężenia agarozy; przyłożonego napięcia; rodzaju buforu.

Przed nałożeniem próby DNA w żel podbarwiamy próbę barwnikiem śledzących, np. błękit bromofenolowy, który wędruje w tym samym kierunku co DNA, z prędkością taką jak około 1.000 par zasad. Do barwnika śledzącego dodaje się tak zwany roztwór obciążający. Najczęściej jest to stężony roztwór mocznika lub sacharozy albo fikol 400. Czynnik obciążający powoduje, że próbka opada na dno studzienki (kanału), wypychając z niej bufor na zewnątrz.

Wyniki rozdziału elektroforetycznego obserwuje się po wybawieniu DNA bromkiem etydyny i wizualizacji w świetle UV przy długości fali a = 260 nm (maksimum absorpcji dla DNA). Żel można sfotografować przy zastosowaniu odpowiedniego filtra.

Rys. Schemat przebiegu procesu elektroforezy (źródło: wikipedia.pl, domena publiczna).

Żel agarozowy z uformowanymi w nim trzema studzienkami (S) na próbki.

Wstrzyknięcie markera DNA (wzorzec masowy) do piewszej studzienki.

Wprowadzenie badanych próbek do drugiej i trzeciej studzienki.

Przyłożenie napięcia. DNA porusza się w kierunku anody ze względu na posiadany ładunek ujemny.

Małe fragmenty DNA poruszają się szybko przez żel, duże fragmenty DNA - powoli. Normalnie DNA nie jest widoczny w trakcie tego procesu, dlatego do próbki DNA dodawany jest bawnik.

|21. Podaj definicje reakcji pericyklicznych oraz wviaśnirznaćźem^TaśteDuTśSvćf^ iazoaczer p-¹-^-7], PY¹] ^iłp

Reakcje pericykliczne są to reakcje w których tworzenie nowych wiazan i zrywanie starych zachodzi równocześnie w cyklicznym stanie przejściowym, podczas reakcji nie tworzą się produkty pośrednie. Oznaczenia te charakteryzują reakcje