249
*ę za pomocą pomiaru rzeczywistych wartości momentu i prędkości obrotowej, podczas gdy rapęd posuwu jest wyłączony (Np = 0).
Metoda ta w porównaniu z poprzednimi ma wiele zalet, z których najważniejsze to: -łatwość zmiany momentu obciążającego, prosta budowa urządzeń do hamowania,
--atwość pomiaru momentu na urządzeniu hamującym.
Do wad tej metody należy zaliczyć to, że w czasie hamowania wrzeciona łożyska oraz samo sszeciono pracują w odmiennych warunkach obciążenia niż przy skrawaniu.
Moc główną skrawania obrabiarki Ng wyznacza się, podobnie jak przy wyznaczaniu mocy Mlecznej, metodą pomiaru sił skrawania (punkt 5.4.2).
Przy wyznaczaniu mocy głównej skrawania Ng dokonuje się pomiaru tylko statycznej hpównej) siły skrawania Pz siłomierzem tokarskim (omówionym w dalszej części niniejszego pracowania). Ponadto dokonuje się pomiaru rzeczywistej prędkości obrotowej nr dla ustalonych parametrów skrawania - głębokości i posuwu - przy wzdłużnym toczeniu wałka. Moc główną ■rwania oblicza się z zależności (5.3) lub (5.4).
Z bilansu napędu głównego wrzeciona obrabiarki (rys.5.3) wynika, że moc zużyta na posuw Łiestl różnicą mocy użytecznej Nu i mocy głównej skrawania Ng, czyli:
Nf - Nv - Nt [kW\ (5.29)
Wiadomo, że moc zużyta na posuw jest niewielka w stosunku do głównej mocy skrawania i akich przypadkach może być pominięta. W dokładnych badaniach energetycznych obrabiarki Hmy moc zużytą na posuw wyznaczyć, aby mieć pogląd, jaką część zapotrzebowania mocy ■■z obrabiarkę pochłania napęd łańcucha kinematycznego posuwu.
L Przed dokonaniem badań energetycznych obrabiarki wymaga się znajomości strat mocy w arań&u pod obciążeniem (ANS = ANS, + [8], [9] w celu określenia niezbędnych
^Hlczynników sprawności zasadniczych zespołów obrabiarki, które z reguły odnosi się do N, na wale silnika. Z definicji współczynnik sprawności silnika wynosi: