skanuj0012 (256)

!ozdział 7. Wybrane choroby zakaźne 119

Profilaktyka

Rjzępionka przeciwko ospie wietrznej została opracowana w Japonii w latach ^raemdziesiątych XX wieku. Od około 20 lat jest stosowana w Japonii, od 10 Ik w'USA i Kanadzie, od 2004 roku w Niemczech. Zawiera żywe, atenuowane ■brusy ospy wietrznej typu OKA. W Polsce szczepienia przeciwko ospie Betrznej zostały umieszczone w kalendarzu szczepień zalecanych przez Równego Inspektora Sanitarnego (wskazania i przeciwwskazania - patrz Siedział o szczepieniach). Osobom z niedoborami odporności, noworodkom, Rbietom w ciąży, które na ospę wietrzną nie chorowały zaleca się podawanie mo kontakcie z VZV swoistej immunoglobuliny ludzkiej (np. Varitectu).

Półpasiec

IMofizjologia

Po zakażeniu pierwotnym VZV pozostaje w ustroju w postaci latentnej w zwojach nerwowych. W wyniku reaktywacji dochodzi do zmian zapalnych ■zwoju nerwowym i wysypki pęcherzykowej na obszarze unerwionym przez Rfcodzony zwój. Choroba znacznie częściej dotyczy dorosłych niż dzieci. R^pasiec nąjczęściej dotyczy nerwów międzyżebrowych i nerwu trójdzielnego.

(Objawy, czyli jak rozpoznać

BŁezyna się pieczeniem, bólem, często o znacznym nasileniu, w miejscu ■brodenia się wysypki. Mogą występować gorączka i bóle głowy. Pojawia się Brzęk i zaczerwienienie skóry oraz wykwity grudkowe przechodzące w pęche-ufki, z reguły większe i głębiej osadzone niż w ospie wietrznej, często ■ewające się i występujące jednostronnie. Półpaścowi zlokalizowanemu w oko-^Rkrzyżowej mogą towarzyszyć zaburzenia czynności przewodu pokarmowego ^Rherza moczowego. Pęcherzyki „dosiewają” do 7 dni i przysychają wolniej ■k w ospie wietrznej, w ciągu 7-12 dni (Rycina 7.4).

■i

Rycina 7.4. Zmiany skórne w półpaścu