skanuj0004 (571)

3

17

Rozciąganie

Statyczna próba rozciągania

Na rys 29 przedstawiona znormalizowaną próbkę do badania wytrzymałości materiału na rozciąganie. Próbka ma średnicę początkową do oraz długość początkową Ło. Próbkę umieszcza się w uchwytach maszyny wytrzymałościowej, pokazanej na rys. 30.

rys. 29

le powierzchni przekroju

F

Po przyłożeniu siły F próbka wydłuży się oAL. Na rys 30 pokazano wykres zależności siły F od wydłużenia A L. Jak widać , zr^,eżność ta ma początkowo charakter prostoliniowy, aż do uzyskania w^;elkości siły Fe- Ten odcinek nosi nazwę zakresu sprężystości i oznacza, że w tym zakresie po odjęciu siły F, próbka wraca do początkowej długości L. Dalsze zwiększanie siły nie powoduje już wydłużenia proporcjonalnego, a siła uzyskuje swoją wartość maksymalną w punkcie F_m.

Jeżeli siłę F podzielimy przez przekrój S, otrzymamy naprężenia CT_r_ natomiast dzieląc długość wydłużenie A L przez długość próbki L otrzymamy wydłużenie względne £. Na rys.31 pokazano wykres zależności <j,=f (e).