skanuj0016 (65)

—    O, nad sobą ja me mam zmiłowania. Niech się inni nade mną zmiłują.

Stała tak ma polu, w ■wietrze. Niby jakaś wróżka. Młody Ałfchaus zadziwił się, promieniowała 2 niej niezwykła siła.

—    Skąd ty się taka bierzesz? —powiedział półżartem, a trochę na serio przerażony.

—    Tano, Tano — zawołała Angelina, bo pies podbiegł w snsada i z rozpędu skoczy! jej na piersi.

—    Tano, gdzie twój pan?

Ale Htinza nie było. Widocznie spostrzegł 2 daleka Angelinę z Kaziem i wycofał się.

V

Przed chwilą wyszedł ze szpitala od Julii jakowlewny. Naczelny lekarz szpitala winda go serdecznie i winszowała. Już wiedziała oczywiście, że pozwolenie nadeszło.

Julia jakowlewna była zupełnie siwa, choć twarz miała młodą. Była wyprostowana, wyprężona jak wojskowy na paradzie. No a ruchy miała zupełnie żołnierskie.

Na biurku, a właściwie laboratoryjnym stole, stała duża fotografia młodziutkiego wojskowego. „To Siergiej” — odpowiadała Julia Jakowlewna, gdy ją pytano, kogo to przedstawia. A wiadomo, żc mąż Julii Jakowlewny, który zginął na wojnie, nazywał się Władimir, a dwaj synowie, którzy także zginęli, nosili patriarchalne imiona Tichon i Nikon. Nic więcej o tym Siergieju ani Angelina, ani Kazio nie mogli się dowiedzieć, może więcej wiedział Heinz, bo Julia biegłe mówiła po niemiecku i miała krewnych w Rydze, ale i Heinz nic nie mówił na ten temat.

Po prawdzie niewiele więcej wiedział od Kazia,nzwlasz-cza nic ni* mógł zrozumieć. 21mnc zdania Julii Jakowtew-ny, gdy mówiła o Skrgkfą, nabierały «gssailtaqi. Zdawało się Jednak, że Siergiej wie .zginął tta wojnie

—    Mae wyglądasz mi col na szczęśliwego ■— powae--dmhn da Hektza — jakoś nie bardzo się ck.&zysz z tej swobody* (Julia Jakow.kwtui mówiła do wszystkich żdłoierzy „ty”, a Heima uważała za żołnierza). Mo cóż, pojedziesz do wolnych Niemiec, uwolnionych wreszcie od faszyzmu.

—    Ależ Julio jako wlewać, co pani do giowy przychodzi— mówił Heinz wyraźnie zmieszanym głosem—oczywiście się cieszę, bardzo si? cieszę, tylko nk bardzo wiem, jakie mógłbym znaleźć zastosowanie—w tej wolnej ojczyźnie.

—    Wróg nie śpi — powiedziała Julia Jakowlewm, trochę bez zastanowienia.,

—    Tyłka że ja nic wiem, kto jest moim wrogiem. Niech się pani, droga Julio Jakowieumo, trochę wmyślla w moją sytuację,

Julia jakowlewna siedziała w pokoju dyżurnych w okiennej framudze, założyła nogę na nogę i uważnie; patrzyła na Heima przez wypukłe okulary, Myślała.

-— Faszystą chyba nk jesteś.

—    Faszysta i faszysta, U was wszystko faszysta.. Są różne rodzaje faszyzmu.

—    Nie inardzo rozróżniam tutaj jakieś odcienie. Czyżbyś miał jakieś sympatie?

—    Zawsze się ma sympatie do braci. Bani doktor myśli, że oni asie cierpieli. Nawet jeżeli nie bardzo byli świadomi -to cierpieli,

—    Cierpienie w nieświadomości to anestezja.

—    Tak. Ale pani już mnie tak bardzo uważa za swojego, że nie myśli o tym, że tam są moi biada. Tam są lu-

35