skanuj0020

Stan odkształcenia próbki zarówno w obszarze sprężystym, jak i plastycznym charakteryzuje skrócenie względne

cl =

l₀ - /, Al

gdzie /₀ jest pierwotną długością pomiarową próbki, która może pokrywać się z wysokością próbki; /, — długością pomiarową próbki po odkształceniu; Al — skróceniem bezwzględnym.

Skrócenie względne może być także wyrażone w procentach:

a_c = y-100%.

'o

Maksymalną wartość naprężenia, do którego próbka odkształca się tylko sprężyście (tzn. że odkształcenia próbki znikają po odciążeniu jej, a długość pomiarowa próbki przed obciążeniem i po odciążeniu jest taka sama) nazywamy granicą sprężystości. Wartość granicy sprężystości zależy więc od dokładności pomiaru długości pomiarowej próbki, jest to zatem wartość z natury rzeczy umowna.

Polska Norma PN-57/H-04320 definiuje umowną granicę sprężystości przy ściskaniu K_t._{0 0}, jako naprężenie, po którego osiągnięciu długość pomiarowa próbki doznaje trwałego skrócenia równego 0,01% początkowej długości pomiarowej:

R,0.0. = ~ MPa,

gdzie P_c001 N jest siłą obciążającą powodującą skrócenie trwałe próbki równe 0,01% początkowej długości pomiarowej, A₀ mm² — polem powierzchni pierwotnego przekroju poprzecznego próbki.

Dla metali plastycznych nie wykazujących wyraźnej granicy plastyczności wyznacza się umowną granicę plastyczności. Wartość umownej granicy plastyczności przy ściskaniu R_{c0 2} MPa jest równa ilorazowi siły P_{r0 2} N, która odpowiada trwałemu skróceniu próbki o 0,2% początkowej długości pomiarowej, przez pole powierzchni początkowego przekroju poprzecznego próbki A₀ mm², czyli

=    MPa.

A)

Współczynnik (moduł) sprężystości podłużnej przy ściskaniu jest to stosunek naprężenia u do odpowiadającego mu skrócenia jednostkowego r. (w zakresie odkształceń sprężystych):

E_c = ~ MPa.

c

43