CCF20091007018

óre

Stan odkształcenia próbki zarówno w obszarze sprężystym, jak i plastycznym charakteryzuje skrócenie względne

lo-h

Al

łAPr,

miu źnej przy ii się anie nym aniu : niż

:enie,

przy

gdzie l₀ jest pierwotną długością pomiarową próbki, która może pokrywać się z wysokością próbki; l_x — długością pomiarową próbki po odkształceniu; Al — skróceniem bezwzględnym.

Skrócenie względne może być także wyrażone w procentach:

«c

Al

■100%.

Ił V

u

Maksymalną wartość naprężenia, do którego próbka odkształca się tylko sprężyście (tzn. że odkształcenia próbki znikają po odciążeniu jej, a długość pomiarowa próbki przed obciążeniem i po odciążeniu jest taka sama) nazywamy granicą sprężystości. Wartość granicy sprężystości zależy więc od dokładności pomiaru długości pomiarowej próbki, jest to zatem wartość z natury rzeczy umowna.

Polska Norma PN-57/H-04320 definiuje umowną granicę sprężystości przy ściskaniu R_c0 01 jako naprężenie, po którego osiągnięciu długość pomiarowa próbki doznaje trwałego skrócenia równego 0,01% początkowej długości pomiarowej:

-^c 0.01 ^—

c 0,01

MPa,

przy

rzecz-

ęknię-

mości.

ilasty-

artość

cej P_c, iwierz-icią na

gdzie P_c0j0i N jest siłą obciążającą powodującą skrócenie trwałe próbki równe 0,01% początkowej długości pomiarowej, A₀ mm² — polem powierzchni pierwotnego przekroju poprzecznego próbki.

Dla metali plastycznych nie wykazujących wyraźnej granicy plastyczności wyznacza się umowną granicę plastyczności. Wartość umownej granicy plastyczności przy ściskaniu R_c02 MPa jest równa ilorazowi siły P_{c0 2} N, która odpowiada trwałemu skróceniu próbki o 0,2% początkowej długości pomiarowej, przez pole powierzchni początkowego przekroju poprzecznego próbki A₀ mm², czyli

R

c 0.2 —

Pę0,2

^0

MPa.

Współczynnik (moduł) sprężystości podłużnej przy ściskaniu jest to stosunek naprężenia a do odpowiadającego mu skrócenia jednostkowego e (w zakresie . ikształceń sprężystych):

-zecznego,

E_e = — MPa.

e

43