skanuj0025 (198)

6.3. Turystyka golfowa — kontrowersyjna z punktu widzenia idei turystyki... 281

nionych (aby wykorzystać zwiększony napływ turystów, którzy odwiedzają parki narodowe i rezerwaty, zwabieni ich walorami przyrodniczymi). Prowadzone w Tajlandii badania wykazały również, że do właściwego utrzymania pola golfowego potrzeba rocznie aż 1,5 tony środków chemicznych oraz wody przewyższającej potrzeby konsumpcyjne 60 000 mieszkańców terenów wiejskich [Touńsm’s three main impact areas, 2001]. Zajmowanie się negatywnymi skutkami powstawania pól golfowych nie jest rzeczą nową. Ich niekorzystny wpływ na środowisko przyrodnicze zaczęto dostrzegać już kilkanaście lat temu [Golf and its impact on environment, 1990; Pearce, 1993; Pleu-maron, 1992]. Jak podaje wspomniana L. Walsh [1997], systematyczne zraszanie wodą pola golfowego oznacza dzienne zużycie 3000 m³ wody, co stanowi równowartość zaspokojenia potrzeb w tym zakresie u 15 000 osób. Ponadto utrzymanie pola golfowego jest związane ze stosowaniem pestycydów, herbicydów i nawozów sztucznych. Z tego też powodu w Azji Południowo-Wschodniej aktywnie działa filia międzynarodowej organizacji Global Anti-Golf Movement, której członkowie stwierdzili stosowanie w Tajlandii na polach golfowych hebicydów szkodliwych dla ludzi (m.in. dla osób zatrudnionych przy obsłudze pól golfowych).

Innym zjawiskiem, traktowanym jako niekorzystne z punktu widzenia funkcjonowania środowiska przyrodniczego, jest rozbudowa infrastruktury technicznej (zwłaszcza dróg dojazdowych do pól golfowych oraz sieci dróg na samych polach) i wzmożony ruch samochodów. Wiele osób uważa z kolei, że pola golfowe zajmują zbyt rozległe tereny, czasami - jak np. w Singapurze - będące dobrem szczególnie deficytowym [Neo, Savage, 2002,401].

W przypadku Azji Południowo-Wschodniej, a zwłaszcza Tajlandii, jednym z głównych zarzutów stawianych polom golfowym przez badaczy krytycznie nastawionych do ich nadmiernego rozwoju jest ich powstawanie na miejscu pól ryżowych, które nie tylko są integralną częścią miejscowego krajobrazu kulturowego, ale odgrywają istotną rolę w miejscowych ekosystemach [Walsh 1997]. Jak podaje cytowana kilka razy L. Walsh, w tej części świata jeszcze na początku lat 70. XX w. było tylko 45 pól golfowych. Dzięki rosnącej popularności tego regionu wśród turystów, już w 2 połowie lat 90. XX w. liczba pól golfowych wyniosła w Azji Południowo-Wschodniej ponad 500. W tym czasie w Tajlandii było ok. 160 pól golfowych, w Malezji 155, w Indonezji 90 i na Filipinach 80 [Walsh 1997]. Chociaż dzięki nim wspomniane kraje zaczęły czerpać z tytułu turystyki golfowej znaczne korzyści finansowe, to jednak zdaniem niektórych ekspertów gwałtowny rozwój w nich pól golfowych może być spostrzegany jako czynnik niszczący nie tylko środowisko przyrodnicze, ale także miejscowy krajobraz kulturowy (co dotyczy m.in. zmniejszania się terenów zajmowanych przez wspomniane pola ryżowe), niekorzystnie oddziałujący na styl życia mieszkańców i tradycje, sprzyjający pojawieniu się (zresztą podobnie, jak i inne rodzaje turystyki) patologii społecznych itp. Stąd też projekty przewidujące tworzenie nowych pól golfowych w Tajlandii, Malezji, Wietnamie, czy w Kambodży (np. w sąsiedztwie wpisanego na listę UNESCO zespołu świątyń Angkor Vat) wielu badaczy oraz działaczy organizacji ekologicznych uważa za szkodliwe również w kontekście społecznym [Ling, bez roku wydania].