293017652

7

ważniejszych cech Internetu z punktu widzenia partii politycznej. Warunkiem jest tu wykorzystywanie Internetu przez szerszy niż obecnie krąg odbiorców i to odbiorców zainteresowanych polityką.

Podobnie rzecz ma się z dziennikarzami: mogą oni prowadzić w Internecie działalność informacyjną nawet wtedy, gdy nie udaje im się zyskać dla swego przekazu miejsca w tradycyjnych mediach. Działalność taka jest nie tylko niesie niższe koszty niż założenie nowego czasopisma, nie wspominając już o stacji telewizyjnej, ale daje także nowe i interesujące możliwości dotarcia do odbiorcy i kontaktu z nim.

„Ale prawdziwy przełom nadchodzi wraz z upowszechnieniem Internetu. Piotr Najsztub i Maciej Gorzeliński opublikowali w tym medium, odrzucony w renomowanych dziennikach artykuł śledczy, który pięć minut później trafił do społeczności czytelniczej internautów. Bo samą intencją Internetu jest sieć bez centrum. Czy jednak bez cenzury? Czas pokaże”. Tak widziała Internet swych rozważaniach o cenzurze w III Rzeczpospolitej Elżbieta Cibor-ska¹. Artykuł ten, zatytułowany Behedere Wojna pokazuje związki polityków z producentami i sprzedawcami wódki Belvedere, która okazała się doskonałym towarem eksportowym na amerykańskim rynku, ale i przy tym obiektem sporów kilku polskich firm².

Dzieje komunikacji politycznej

W starożytności i średniowieczu podstawową formą porozumiewania się w sferze polityki było komunikowanie interpersonalne, opierające się na słowie mówionym.

Ważną dziedziną sztuki politycznej była w owym czasie retoryka. Greccy sofiści kształcili mówców w umiejętności pokonywania ich przeciwników w dyskusji. Zarówno w greckich demokracjach jak i w Rzymie o powodzeniu spraw politycznych decydował mówca, jego sposób wysławiania i argumentacji. Przemówienia, zarówno wobec zebranych tłumów, jak i w salach zgromadzeń przedstawicieli, służyły promocji męża stanu³.

W Grecji i Rzymie formą komunikacji politycznej była również sztuka: utwory poetyckie i teatralne, zajmujące się sprawami aktualnymi lub historycznymi, ale mające współczesne

1

   Elżbieta Ciborska. Wolność słowa czy jej ukiyta reglamentacja w III Rzeczypospolitej, w: Środki masowej informacji w Polsce po likwidacji instytucji cenzury (1990-2000), pod redakcją naukową Janusza Adamowskie-go, Instytut Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2000, strona 270. Publikacja ta jest zapisem konferencji naukowej Polskie media w dziesięć lat po likwidacji cenzury, która odbyła się w czerwcu 2000.

2

   Był zamieszczony na stronie internetowej (http://www.onet.pl/belvederewojna). Nieco później znalazł się na innej stronie (http://belvedere.wizytowka.pl/). Później został opublikowany także w Trybunie, 6 sierpnia 1998.

3

   O dziejach komunikacji politycznej za: Bogusława Dobek-Ostrowska, Janina Fras i Beata Ociepka, Teoria i praktyka propagandy. Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego. Wrocław 1997. strona 11 i następne.