skanuj0038

157

ZNACZENIE CZYNNIKÓW KULTUROWYCH DLA ROZWOJU EKOTURYSTYKI

Specyficzną formą wplecenia elementów kulturowych do oferty ekotury-stycznej są autorskie programy realizowane w pensjonacie Galindia. Właściciel pensjonatu i autor kilku scenariuszy gier i zabaw integracyjnych sięga do tradycji pierwotnych mieszkańców omawianego regionu, bałtyjskiego plemienia Ga-lindów. Oczywiście, zarówno wystrój pensjonatu, stroje uczestniczących w działania „Galindów” i całość programu są jedynie luźnym nawiązaniem do historycznej prawdy, niemniej trudno odmówić im pewnych wartości edukacyjnych. Już samo naśladownictwo kultury materialnej Galindów daje szerokie pole do obserwacji i refleksji nad związkiem człowieka z naturą; warto też dodać, że w „Galindii” słowo ekologia nie jest pustym wyrazem - dużą wagę przywiązano do wpisania obiektu w otaczający go krajobraz, zarówno pod względem estetycznym, jak i minimalizując jego wpływ na otaczające środowisko.

Nieco kontrowersyjną formą wykorzystania wątków kulturowych w ekotury-styce jest wplecenie w mazurski krajobraz elementów egzotycznych; na obrzeżach Puszczy Boreckiej istnieją już dwie osady indiańskie (w Wolisku i Scibor-kach) i jedna osada eskimoska (Ściborki). Z jednej strony obydwa wymienione projekty wyróżniają duże walory poznawcze, tak w aspekcie kulturowym, jak i szeroko pojętej edukacji ekologicznej, ale jednocześnie będąc obiektami całkiem obcymi w mazurskim krajobrazie nie spełniają postulatu jedności przy-rodniczo-kulturowej.

W ofercie turystycznej regionu można wskazać szereg jednostkowych obiektów i przedsięwzięć mogących przyciągać uwagę potencjalnych ekoturystów; część z nich wymieniono w tabeli 1. Brak jest jednak spójnej oferty wykorzystującej istniejący potencjał. Zjawisko to zostało zidentyfikowane i opisane w „Strategii rozwoju turystyki w województwie warmińsko-mazurskim”. Wymieniony dokument przedstawia turystykę jako koło zamachowe gospodarki omawianego terenu. Proponuje się skupienie wysiłku na przygotowaniu i promocji markowych produktów turystyki, wymieniając między innymi turystykę kulturową, tuiystykę na terenach wiejskich i turystykę aktywną. Cieszy, że dostrzeżono wielką szansę regionu, jaką jest atrakcyjny splot elementów naturalnych i kulturowych. Niepokój budzi jedynie fakt operowania w strategii ścisłym podziałem na produkty markowe i odpowiadające im sfery zainteresowań. Wydaje się, że holistyczne spojrzenie na krajobraz i możliwości jego wykorzystania pozwoliłoby uczynić produkt turystyczny atrakcyjniejszym dla szerszej grupy klientów.