skanuj0040 (26)

Agent prasowy/publicity,

•    Informacja publiczna,

•    Dwukierunkowy asymetryczny,

•    Dwukierunkowy symetryczny

1. Agent Prasowy

Początek tego modelu to lata 20. i 30. XIX wieku. Polega na dostarczaniu na zlecenie klienta artykułów do prasy, przedstawiających zleceniodawcę w pozytywnym świetle. Artykuły te były do tego stopnia naciągane, że czasem były po prostu ordynarnymi kłamstwami. Jednym z najbardziej znanych przedstawicieli tego modelu był Phineas Barnum, Amerykanin, który żył w XIX wieku. To on jest autorem stwierdzenia „nieważne, co o mnie mówią ważne, żeby poprawnie pisali nazwisko”. Dziś ten model występuje wśród specjalistów związanych ze sportem i showbiznesem.

2. Model Informacji Publicznej

Pojawił się na początku XX wieku, a jego twórcą był lvy Lee. Odrzucił on poprzednie podejście „public should be damned” na rzecz innego: „Public should be informed”. Rzetelna informacja i mówienie prawdy to cele komunikowania. Celem ma być upowszechnianie informacji o firmie (nie mediacja). Lee stworzył własny kodeks zawodowy (Declaration of Principle), w którym podkreślał, że PR opiera się na otwartości i służy publicznemu dobru. Uważał, że jeżeli prawda o firmie jest dla niej szkodliwa, to należy to zmienić. Program PR oceniany przez ilość wycinków. Jego informacje prasowe były szczytem wiarygodności, podawał w nich - co nie było powszechną praktyką - kto je napisał i w czyim imieniu. W swoim działaniu kierował się nie badaniami, ale intuicją, która dwukrotnie go zawiodła - w przypadku promocji III Rzeszy i ZSRR. Według tego modelu funkcja PR to przede wszystkim

36