Orientacyjne wartości naprężeń dopuszczalnych kn i kt oraz nacisków dopuszczalnych k0 dla złączy nitowanych podano w tablicy 2.1.
Tablica 2.1
Wartości naprężeń dopuszczalnych, stosowane przy obliczaniu połączeń nitowych (w MPa)
Materiał nitów |
Nitowanie | |||
na zimno |
na gorąco | |||
k, |
k0 |
k„ |
k0 | |
stos |
65 |
(2 - 4) kt |
90 |
(2 + 4) k„ |
St3N(St3S) |
75 |
średnio |
110 |
średnio |
St4N(St4S) |
85 |
~2,5 k, |
125 |
~2,5 k„ |
Uwagi: 1. Wartości kt przyjęto wg tabl. 1.4 (k, «ks).
2. Wartości naprężeń dopuszczalnych na rozciąganie kr dla materiału blach przyjąć wg tabl. 1.4.
Przy projektowaniu połączeń stosowanych w konstrukcjach pracujących w ciężkich warunkach (np. w dźwignicach) naprężenia dopuszczalne należy przyjmować nieco mniejsze, uwzględniając w ten sposób dodatkowo wpływ innych czynników, tzn. rodzaj połączenia oraz warunki pracy, liczbę rzędów nitów, technologię wykonania otworów pod nity itd.
Połączenia nitowe mocne stosuje się do łączenia elementów konstrukcji stalowych przenoszących znaczne siły. Ze względu na rodzaj łączonych elementów i charakter obciążenia rozróżnia się:
• połączenia pasów blach, obciążone tylko siłami rozciągającymi,
• połączenia kształtowników w kratownicach, obciążone siłami rozciągającymi lub ściskającymi,
• połączenia blach z kształtownikami w blachownicach, które przenoszą najczęściej momenty zginające, a także siły rozciągające lub ściskające.
Obliczanie wytrzymałości połączeń nitowych mocnych. Połączenia nitowe pasów blach (rys. 2.6) mogą ulec zniszczeniu wskutek:
— ścięcia nitów (w przekrojach oznaczonych IV),
— owalizacji otworów nitowych lub nitów, występującej przy nadmiernych naciskach powierzchniowych na bocznych powierzchniach walcowych ' (w miejscach styku nitów z blachą),
— zerwania łączonych blach lub nakładek (w przekrojach I—I, II—II, III—III),
49