skanuj0074

PIEŚNI RÓŻNE    229

Nie miej Boga jinego,

Ani bierz na darmo jimienia jego.

Pamiętaj święcić dni święte,

A k temu czcić starsze twe.

|⁵ Nie zabijaj nikogo,

Nie strój grzecha nieczystego,

Ani kradni jimienia cudzego,

Ani nie mow świadectwa fałszywego.

Nie pożędąj żony bliźniego,

§f° Ani takież rzeczy j ego.

VI. 3 SŁUCHAJ TEGO WSZELKA GŁOWO

Pieśń dekalogowa zapisana w odpisie zaginionego dziś rękopisu z początku XVI w., pochodzącego ze środowiska franciszkańskiego. Zdaniem A. Brucknera autorem utworu był Ła-dysław z Gielniowa. Tekst wydał W. Wisłocki, Pieśń bernardyńska o należytym przestrzeganiu dziesięciorga przykazań bożych, wiersz polski z początku XVI w., Rozprawy Akademii Umiejętności, Wydział Filologiczny, t. X, Kraków 1884, s. 137-140 (w pisowni oryginalnej).

Ostatnie wydanie: W. Wydra, Polskie dekalogi średniowieczne, s. 206-213.

Słuchaj tego wszelika głowo,

Napisz to w swym siercu słowo:

Pełni Boże przykazanie,

By nie wszedł w piekielne łkanie.

⁵ Toć jest pirwe przykazanie:

Wiemy wszelki krześcijanie,

VI. 3 SŁUCHAJ TEGO WSZELIKA GŁOWO w. 1 wszelika - wszelka, każda.