skanuj0079

46

NIE MA WIĘKSZEJ ILUZJI NIŻ LĘK.

Możemy się bać jedynie lego, czym, jak wierzymy, jesteśmy -wszystkiego, co jest w nas. a czemu nie wyszliśmy naprzeciw ze zrozumieniem. Na przykład gdybym pomyślała, żc możesz mnie uznać za nudną, przestraszyłoby' mnie to, bo jeszcze nie zakwestionowałam tej myśli. Więc to nie ir.ni łudzić mnie straszą, to ja sama siebie. To moje zadanie, straszyć mnie, do czasu aż sama zbadam swój lęk Najgorsze, co może się zdarzyć, to żc pomyślę, iż ty pomyślisz o mnie to. co ja myślę o sobie. Siedzę więc w sadzawce pełnej siebie.

Każdy lęk jest taki. Powoduje go wiara w to, co myślisz - ni mniej, ni więcej, ‘lii zawsze opowieść o przyszłości. Jeśii celowo chcesz wywołać lęk, zrób plan. Lęk nie jest możliwy, jeśli zakwestionujesz umysł; można go doświadczyć tylko wtedy; gdy umysł projektuje opowieść o przeszłości na przyszłość. Opowieść o przeszłości jest tym, co umożliwia nam tworzenie projekcji przyszłości. Gdybyśmy nic byli przywiązani do opowieści o przeszłości, nasza przyszłość byłaby tak promienna, tak wolna. żc ttie zawracalibyśmy sobie głowy tworzeniem projekcji czasu. Zauważylibyśmy, że już żyjemy w przyszłości i żc zawsze istnieje ona teraz.

Pewnego dnia. kilka lat temu, spacerowałam drogą, która okazała się prywatna i prowadziła do czyjegoś domu. Zauważyłam, że nie było żadnego zejścia z niej i żc kilka dużych psów biegnie w moją stronę, szczekając głośno. Pomyślałam: „Ciekawe. czy mnie teraz ugryzą”. Nic byłam w stanie stworzyć projekcji. że zrobiłyby to, więc nie było żadnego lęku. Podbiegły do mnie. zawarczały i odsłoniły kły. zatrzymały się i innie obwąchały Czekałam i obserwowałam, i zauważyłam, że jak na razie ży-. w jest wspaniałe. I wtedy odprowadziły mnie do początku dro-

Or.e były szczęśliwe, ja byłam szczęśliwa... To było wspaniałe '|H»ikanic.

..Ale Kiitic" - k;oś mógłby powiedzieć - „czyż lęk nic jest biologiczny? Chyba jest potrzebny do reakcji «wa!ka lub ucieczka®? Rozumiem brak lęku przed warczącymi psami, ale gdybyś była w samolocie, który spada - nic byłabyś przestraszona?" Oto mola odpowiedź: „Czy twoje ciało przejawia oznaki reakcji « walka lub ucieczka®, gdy widzisz leżący przed sobą na ścieżce kawałek sznurka? Absolutnie nic - to byłoby szaleństwem. 'Iylko wtedy, gdy wyobrazisz sobie, że sznurek to wąż. serce zaczyna ci walić, ib twoje myśli - a nie rzeczywistość wywołują taki strach, że reagujesz walką lub ucieczką”. Oczywiście nie mogę wiedzieć, co pomyślałabym '.ub czulą w hipotetycznej sytuacji. Mogę jedyni.- powiedzieć, że dużo czasu minęło    iii. gdy się bałam.

A tymczasem znalazłam się w kilku bardzo interesujących okolicznościach.

Życie bez lęku jest naturalne, kiedy kwestionuje się myśli. Ludzie pytają mnie, jak to dziś wyglada, i niekiedy opowiadam im historię narodzin mojej wnuczki Macicy. Kiedy Roxann pojechała rodzić do szpitala, wszyscy byliśmy przy niej w sali porodowej - ja, Stephen, mój zięć Scott i jego rodzice. Wszystko szło dobrze, aż nagle dziecko utknęło w kanale rodnym. Zaczęło się cofać do macicy i pojawiły się zaburzenia w pracy serca. Szpital był niewielki i tej nocy, o trzeciej nad ranem, brakowało personelu. lekarz nic miał żadnej wykwalifikowanej asystentki i w pokoju dało się wyczuć panikę. Zdecydował się na cesarskie cięcie, opryskliwym tonem kazał nam wyjść, a Rosar.n zawieżii na blok operacyjny. Krzyczała, podczas gdy tras nikt o niczym nic informował. więc mieliśmy podstawy, by wierzyć, że ona i jej dziecko byli w poważnym niebezpieczeństwie. Potem krzyki ustały. Z końca korytarza słyszeliśmy polecenia wydawane pełnym gniewu lub paniki głosem. Asystent z izby przy jęć podbiegł do mnie.

15S