188 Ad. 2
Konstrukcja wykresu
1. W skali sił (na rzędnej) rysujemy prostą oznaczającą wielkość siły A0.
1 Obieramy na niej (dowolnie) punki C (punki przecięcia charakterystyk układu).
3. W dowolnej odległości x po lewej stronic punktu C rysujemy rzędną oznaczającą wielkość spadku siły .40
AA = A - A0.
4. Z końca odcinka AA (punkt D) rysujemy siłę P.
5. Z punktu C prowadzimy proste przez punkty D i £, które na odciętej wyznaczają wartość odkształcenia JL
Ad. 3:
Siła w śrubie nie ulegnie zmianie przy obciążeniu układu siłą P, gdy
kB =* 0,
czyli
—---m 0.
Zgodnie z rys. 5.13 a = l- b.
Po wstawieniu do powyższego równania i uporządkowaniu wyrazów o-trzymamy równanie trzeciego stopnia ze względu na h
stąd
b3-150b2 + 16875 = 0.
Rozwiązaniem tego równania (np. wzorami Cardana) jest bt = 11,019, b2 = 149,24, b2 = 10,26.
Ponieważ l> b> 0, to praktycznie zostaje jedno rozwiązanie b ■= 11,019 [mm].
Zadanie 5.5
W trakcie badań połączenia kołnierzowego dokonano pomiaru wydłużeń śrub za pomocą tensometrów oporowych naklejonych na przeciwległych tworzących śruby w płaszczyźnie przechodzącej przez oś połączenia kołnierzowego (rys. 5.15).
W badanym połączeniu zastosowano uszczelkę z fibry. Dokonano pomiarów w czasie montażu (e0) i pracy połączenia (s). Przyjmując średnią wartość odkształceń tensometrów po odjęciu odczytów zerowych
£qi = 0,68 %o, Eoa = 0,28 %c, ciśnienie p = 2 [N/mm2],
= 0,66 %o, c2 = 0,20 %o, ilość śrub n a 8, d = 16 [mm],
— obliczyć siłę rozciągającą śruby w czasie montażu połączenia A0 i w czasie pracy A,