SNC00483

(1)    komunikowanie interpersonalne - bezpośrednie

(2)    komunikowanie masowe -pośrednie

(3)    komunikowanie interperso nalne sieciowe - pośrednie

2,2. Klasyfikacja procesów komunikowania 73

_ masowo. Wraz / rozwojem nowych technologii informacyjnych praktyka komunikacyjna wzbogaciła się o trzeci sposób, nazywany komunikowaniem interpersonalnym sieciowym.

2.2.2.1. Komunikowanie interpersonalne - bezpośrednie

Komunikowanie interpersonalne jest procesem przekazywania i odbierania informacji między dwiema osobami lub między małą grupą osób pozostających ze sobą w kontakcie bezpośrednim, co wywołuje określone skutki i bezpośrednie sprzężenie zwrotne. W przypadku komunikowania interpersonalnego niezbędna jest tzw. jedność czasu i przestrzeni uczestników procesu, z tego powodu często określa się je jako komunikowanie „twarzą w twarz”. Jest U) jednocześnie najprostszy i podstawowy proces społeczny, będący podstawą wszelkich innych działań ludzi w społeczeństwie. Komunikowanie interpersonalne jest przedmiotem analizy przede wszystkim psychologii społecznej.

KONTEKST

RYSUNEK 2.3_

Komunikowanie interpersonalne - bezpośrednie: A mówi do B oX

Źródło: opracowanie wtasne

Cechy procesu komunikowania interpersonalnego

(1)    Komunikowanie interpersonalne jest komunikowaniem bezpośrednim i interaktywnym, to znaczy, że minimum dwie jednostki wzajemnie na siebie oddziałują znajdując się w osobistym kontakcie.

(2)    Zachowana jest jedność czasu i przestrzeni komunikowania.

(!) Interaktywny i transakcyjny charakter procesu komunikowania, a także jedność czasoprzestrzeni generuje natychmiastowe sprzężenie zwrotne, wyrażane zarówno w formie znaków werbalnych, jak i sygnałów niewerbalnych.

(4) Komunikowanie takie ma charakter dwustronny, kiedy uczestnicy procesu prowadzą dialog oraz wymieniają się rolami nadawcy i odbiorcy. Nawet, jeśli komu-