SNC03692

konwergencja w górne) troposferze

Rys. 7.38. Schemat zmian wirowości i powstawania stref konwergencji i dywergencji (wg Ahrensa 1994)

mum, prędkość wiatru jest największa. Następnie prędkość wiatru maleje, a wirowość bezwzględna rośnie. W punkcie 2 izobary są prostoliniowe, wirowość względna zanika i wirowość bezwzględna jest równa wirowości planetarnej. Od punktu 2 do 3 prędkość wiatru nadal spada, powietrze zaczyna krążyć wokół niżu i jego wirowość względna jest dodatnia. W punkcie 3 wirowość bezwzględna osiąga maksimum, a prędkość wiatru jest najmniejsza. Od punktu 3 do 5 prędkość wiatru rośnie, a wirowość bezwzględna maleje.

W punkcie 5 jest tak samo jak w punkcie 1 — minimum wirowości bezwzględnej przy najmniejszej prędkości wiatru. Od punktu 1 do 3 prędkość spada, co oznacza, że więcej powietrza napływa do tego obszaru, niż odpływa, czyli jest to region konwergencji. Od punktu 3 do 5 prędkość wiatru rośnie, odpływ powietrza jest szybszy niż dopływ, czyli jest to region dywergencji.

W sąsiedztwie obszaru maksymalnej wirowości bezwzględnej leżą strefy konwergencji i dywergencji. Konwergencja i wywołane przez nią osiadanie mas powietrza występuje na zachodzie, dywergencja, generująca wznoszenie mas, na wschodzie. Strefa maksymalnej wirowości absolutnej leżąca nad frontem polarnym sprzyja rozwojowi i intensyfikacji cyklonów. Nawet bez obecności frontu może uaktywnić konwekcję i poja-v- 'nie się opadu (rys. 7.39).

.ni i pojawia się baroki i nowość, a wraz z nią adwekcja ciepła

cinają się z wschodm^ estabilrff czyna o jjtowi

n

4iże umiarkowanych szerokości geograficznych rozpoczynają się jako zafalo-na froncie s^f ^ -nym. W swobodnej atmosferze w strefie zafalowania izobary

juburzenia i adwekcja chłodu w części zachodniej. Pojawia się jjmcpr    ' rięki której w obszarze adwekcji chłodu powietrze za-

ziemi kształtuje się wyż. W rejonie adwekcji ciepła górze, a przy powierzchni ziemi umacnia się niż barycz-

_Jnaeza pojawienie się ciepłego i chłodnego frontu. Istnie-

ćgo - nad rozwijającym się powierzchniowym niżem stwa-Ro dalszego rozwoju. W górnej troposferze nad powierzch-i leży region dywergencji. Niż umacnia się tak długo, dopóki atfuniejsza od dolnej konwergencji. Analogicznie, naH —

* region dywergencji. Tak długo.