statystyka skrypt64

bl

Rys. 5.1. Ilustracja działania metody symplcksu ^w przestrzeni dwuwymiarowej, m - 2

W każdej iteracji zmieniane jest położenie tylko jednego punktu - tego, w którym wartość funkcji kryterium jest największa (najgorszego punktu symplcksu). Niech liczby F. oznaczają wartości funkcji w punktach b,. Punkt, w którym wartość funkcji kryterium jest największa, oznaczono przez b_s. Punki, w którym wartość funkcji jest najmniejsza, oznaczono przez b» Środek symetrii sympleksu (środek ciężkości symplcksu z pominiętym punktem bg) maacrono przez b:

b«— £b,.    (5.28)

Idea metody polega na kolejnych przekształceniach symplcksu (tys. 5.2) za pomocą czterech operacji:

1)    odbicia: punkt będący odbiciem punktu b₆ określony jest wzorem:

b, = E + a(I>-b_r), . /‘    (5.29)

gdzie: a > 0 - współczynnik odbicia.

2)    rozciągnięcia: punkt b_g zastąpiony zostaje przez punkt b,:

b,-rb,+(i-y)E,    (5.30)

gdzie: y >| - współczynnik rozciągnięcia.

3)    spłaszczenia: punkt bg zastąpiony zostąjc przez punkt b, leżący między punktami b₍i b:

72