skanuj0009 (462)

definicji dewiacji.

U podstaw koncepcji Beckera leży nie wyrażone wprost przekonanie, że istnienie zjawiska dewiacji i dewiantów zaspokaja pewne potrzeby społeczne. Charakter potrzeb tych wyjaśnia K. Erikson.

Jego zdaniem osoba przekraczająca normy grupy reprezentuje siły leżące na zewnątrz tej grupy. W ten sposób dewiant informuje, jak wygląda zło, pokazuje różnicę między tym co wewnątrz grupy, a tym, co zewnętrzne. Pozwala to grupie zyskać i wzmocnić poczucie tożsamości i spójności, poczucie własnego miejsca w szerszym świecie. Dewiacja jest więc nie tylko zachowaniem rozbijającym stabilność społeczeństwa; może też być ważnym czynnikiem zachowującym stabilność.

C) Rodzaje dewiacji

Dewiacja pozytywna- wg Kwaśniewskiego Honorowe krwiodawstwo.

Bezinteresowne przeciwstawianie się społecznym nadużyciom i korupcji Ratowanie cudzego życia bez obowiązku zawodowego.

Twórcza działalność zawodowa lub artystyczna zagrażająca godności lub karierze (Van Gogh, Giordano Bruno)

Przestrzeganie zasad moralnych przez jednostkę mimo przebywania w zdemoralizowanym środowisku.

Według niego zachowania o cechach pozytywnej dewiacji społecznej łączy to, że

1)    stanowią one odchylenieod normy powinności

2)    są wyrazem buntu wobec standardów przyjętych w danym środowisku

3)    charakteryzuje je nieegoistyczny typ motywacji

4)    ich skutkiem j est pozytywna dezorganizacja społeczna

Dewiacjąpozytywną są zachowania, które stanowią przekroczenie normy tzn. Wykraczają poza górną granicę oczekiwań społecznych.

Staiem autora istttąpi^pĘiNiwiyj dewiacji społecznej jest to, że składaja się na nią zachowania pozostające w stosunku dodatniej niezgodności z panującymi w danej zbiorowości standardami postępowania.

DewitĘfa negatywna «g. takie zachowanie które w poszczególnych grupach, środowiskach czy społeczeństwach traktowane sąjako złe, czyli nie aprobowane.

W. Znaniecki WpK>t>«Siził dwa pojęcia, tzw. zboczeńców podnormalnym i nadnormalnym (jednostki odbiagająpe pozytywnie od oczekiwań normatywnych).

DewiacjĘosiągnięta- wg Mankoffa istota tej dewiacji polega na tym, że jest to status wynikający z jałdegoś zachowania, którego intencjąjest naruszenie normy.

Dewiacja osięgnięta jest to działalność osoby naruszającej normy, niezależnie od tego, czy osoba ta jest związana dewiacyjnym sposobem życia. Kryterium wyróżniającym kategorię dewiantów o statusie osiągniętym jest działanie, naruszanie zakazów oraz intencjonalność postępowała. Np jednostki naruszające cudzą własność lub integralność cielesną

Dewiacja przypisana- wg Mankoffa status dewianta uzyskuje się niejako niezależnie od działania czy intencji. Występuje tu reakcja społeczną która stanowi niejako warunek konieczny istnienia dewiacji tego rodzaju. O ty, że dewiant o statusie przypisanym istotnie wykracza poza granice tolerancji grupy, wnioskujemy po reakcjach społecznych. Ponadto bez reakcji społecznej nie może nastąpić proces rozwoju kariery dewiacyjnej.

Naznaczanie jest to proces nadawania określeń jednostkom, grupom społecznym czy kategoriom społecznym w wyniku czego przyjmująone nadane im cechy I zaczynajądziałać zgodnie z przypisanymi im etykietkami. Proces naznaczenia odbywa sie zawsze przy określeniu negatywnej