Str4a

PODZIAŁ TEKSTUR ZE WZGLĘDU NA STOPIEŃ KRYSTALICZNOŚCI SUBSTANCJI MINERALNEJ
Ilolokrystalicznu Wszystkie składniki skały są wykrystalizowane.	Typowa dla skał głębinowych i żyłowych.
IIil>okrystal iczna Cżęść składników jest wykształcona w postaci kryształów, a reszta stopu zastygła jako szkliwo	Występuje najczęściej w skałach wulkanicznych, rzadziej w żyłowych.
Szklista (hiulinowu) Skała składa się w całości z bezpostaciowej substancji mineralnej	Występuje wyłącznie w skałach wylewnych.

4/s)c»leży pamiętcuf, że makroskopowe    odróżnienie

skał szklistych od skał bardzo drobnokrysłalicznych nie jesł zwykłe możliwe. Dlate0o podział tekstur* ze wz0lędu na stopień krystaliczności odnosi się raczej do opisu skał badanych pod mikroskopem.

PODZIAŁ TEKSTUR ZE WZGLĘDU NA WIELKOŚĆ KRYSZTAŁÓW

Fanen>krys(al iczna (jawnokryslal iczna)

Wszystkie składniki wykształcone w postaci makroskopowo widocznych kryształów.

kównozianiista (równokrystal iczna)

Minerały występujące w skale tworzą ziarna (kryształy) o podobnej wielkości.

Gruboziarnista

Przeciętne średnice ziam wynoszą przynajmniej 5 mm

Typowo dla skał plutonicz-nych.

Średnioziamista

Przeciętne średnice ziam wynoszą od 2 do 5 mm

Drobnoziarnista

Przeciętne średnice ziam są mniejsze od 2 mm.

Nicrównozianiista (n ic równokiyt al iczna, różnozianiista)

Występujące w skale minerały tworzą ziarna (kryształy) o wyraźnie zróżnicowanej wielkości

Porfirowata

(seryjna)

Wiełkośó ziam zmienia się stopniowo od najdrobniejszych do największych

Charakterystyczna dla skał żyłowych, choć spotyka się ją także w skałach głębinowych.

Fancrokiystaliczno-

(Krrlirowu

Ziarna mineralne dzielą się wyraźnie na duże i małe

Afunitowa (skrytokrystaliczna)

W skale me widać makroskopowo żadnych kryształów.

Szczególnie charakterystyczna dla skał wylewnych i sub-wulkanlcznych.

Porfirowa

W afamtowej masie skalnej tkwią megaskopowo widoczne kryształy.

Występuje w skałach wulkanicznych. rzadziej żyłowy ch

W skałach o teksturze porfirowej duże, widoczne makroskopowo kryształy noszą nazwę fenokryształów lub prakryształów. zaś afamtową masę. w której są one rozmieszczone, nazywa się tłem lub ciastem skalnym.. Termin fenokryształy można stosować także w przypadku tekstur nierównoziamistych

TEKSTURY SPECJALNE

Pismowa

Kryształy alkalicznego skalenia poprzerastane licznymi, prawidłowo zorientowanymi wrostkami kwarcu.

Poikilitowa

Duże kryształy jednych minerałów przetkane drobnymi. różnic zorientowanymi kryształami innych minerałów.

Oli ( owa

Automorficzne. silnie wydłużone kryształy pla-gioklazów rozmieszczone bezładnie w masie większych. kscnomorficznych ziam piroksenu.

Kryształy minerałów skał magmowych wykazują różny stopień osiągnięcia własnej postaci. Wyróżnia się:

•    kryształy automorficzne (= idiomorftczne = euhedralne), których kształt (pokrój) jest zgodny z postacią krystalograficzną właściwą dla danego minerału;

•    kryształy hipautomorficzne (= hipidiomorficzne = subhedralne), które mają kształt częściowo prawidłowy;

•    kryształy ksenomorficzne (= allotriomorficzne = anhedralne), których kształt nie odpowiada właściwej danemu minerałowi postaci krystalograficznej.

Dokładne określenie • • struktury i tekstury skały ^mm dostarcza zawsze ważnych wskazówek co do jej genezy. Należy jednak pamiętać, że większość struktur I tekstur może występować w różnych typach skał. a ponadto opis makroskopowy nie zawsze jest w pełni wiarygodny, zwłaszcza w przypadku skał drobnokrys-talicznych.

Z rtćafcłi    A.Kr*»rtfi (IW)