3547344140

Ze względu na stopień uporządkowania struktury wewnętrznej polimery można podzielić na krystaliczne i bezpostaciowe (amorficzne). Jeśli polimer wykazuje wysoki stopień uporządkowania    (tzn.    regularne    ułożenie    atomów

i cząsteczek), to struktura jego jest zbliżona do kryształu. Są to polimery krystaliczne, których cechą charakterystyczną jest duża regularność i symetria w budowie łańcucha, np. polietylen [ CH2 - CH2] _n CH3 I

polipropylen [-CH-CH₂ - ]_n

Związki o budowie krystalicznej mają ściśle określoną temperaturę topnienia, w której lepkość i gęstość zmieniają się gwałtownie.

Polimery o strukturze bezpostaciowej odznaczają się całkowitym brakiem porządku w rozmieszczeniu cząsteczek. Makrocząsteczki są bezładnie splątane między sobą. Ich przemiany pod wpływem ogrzewania przebiegają w sposób stopniowy. Polimery miękną stopniowo i przechodzą w ciecz w określonym zakresie temperatur.

Stan krystaliczny polimerów występuje znacznie rzadziej niż amorficzny. Polimery nie są całkowicie krystaliczne. Tworzą układ, w którym obok obszarów krystalicznych o regularnej budowie występują równocześnie obszary bezpostaciowe. Strukturę polimerów tworzących taki układ można więc określić jako częściowo krystaliczną Ze wzrostem krystaliczności rośnie ich temperatura topnienia i wytrzymałość mechaniczna, a przejście ze stanu stałego w postać cieczy staje się bardziej ostre (zakres temperatur, w których to następuje, zawęża się).

1.3. Rodzaje polimerów

Polimery ze względu na budowę i zachowanie pod wpływem temperatury dzieli się na termoplastyczne i termoutwardzalne.

1.3.1. Polimery termoplastyczne

Są to polimery o strukturze liniowej lub rozgałęzionej. Ze względu na brak grup funkcyjnych zdolnych do sieciowania nie utwardzają się podczas ogrzewania, zachowując budowę liniową lub rozgałęzioną.

Polimery termoplastyczne mogą być kształtowane wielokrotnie, a ich przerób w wysokich temperaturach (poniżej temperatury rozkładu polimeru) nie prowadzi w sposób