r • *natama wojenne lub konflikty zbrojne wewnętrzne lub międzynarodowe.
łkaia ze względu na liczbę ofiar wyróżniamy:
■jrefamstrofę małą do 25-99 ofiar śmiertelnych lub 10-49 ofiar wymagających leczenia Bfppilalnego,
| • kazstrofę średnią (umiarkowaną) do 100-999 ofiar śmiertelnych lub 50-249 ofiar wymagających hospitalizacji,
• łsstiofę dużą do ponad 5000 ludzi dotkniętych katastrofą, 1000 ofiar śmiertelnych lub ^■taad 250 ofiar wymagających leczenia szpitalnego.
K SEGREGACJA MEDYCZNA
Hnedycynie katastrof jednym z ważniejszych przedsięwzięć zabezpieczenia medycznego Hpegiegacja medyczna. Znaczenie jej szczególnie wzrasta w warunkach masowych strat ■tmtauych.
Bfcgreaac ja medyczna jest to klasyfikacja poszkodowanych i chorych na grupy' wymagające ^■■rodnych zabiegów leczniczo-profilaktycznych oraz sposobu ewakuacji zgodnie Ig ■uŁjzamanii lekarskimi i zakresem pomocy, która może być udzielona na danym etapie ewa-medycznej w istniejących warunkach. Podejmowane decyzje dotyczą konieczności resuscytacji krążeniowo-oddechowej, zabiegów ze wskazań nagłych oraz zaniechania lecze-pm « przypadkach zbyt ciężkich. Jednostki szpitalne powinny być przygotowane na przyjęcie ^Hpfych przypadkach dużej liczby chorych i rannych w krótkim czasie i udzielenie im po-
■ pierwszej kolejności powinni być ewakuowani poszkodowani z poważnymi urazami,
szanse przeżycia są bardzo duże, jeśli będą mieli wykonane proste zabiegi.
■kolei u osób ze śmiertelnymi obrażeniami nastąpi zgon niezależnie od zaangażowanych ■Środków, natomiast inne osoby nie wymagają zastosowania zabiegów ratujących życie zaczekać, aż zostanie udzielona pomoc bardziej potrzebującym.
■ przypadku dużej liczby rannych na każdym etapie ewakuacji i leczenia należy stosować ^Bmńały, powszechnie akceptowany oraz rutynowo stosowany sposób segregacji ofiar.
■punktu widzenia wojskowego (która może być przydatna w warunkach cywilnych) roz-■haa się następujące rodzaje segregacji medycznej:
segregację wewnątrzpunktową, która ustala porządek (kolejność) udzielania pomocy ■poszkodowanym i chorym na poszczególnych etapach funkcjonalnych danego punktu,
23