112
Rysunek na stronie 111. przedstawia typową podwodną grotę Morza Śródziemnego. Łatwo na nim zauważyć, że największa liczba organizmów zamieszkuje teren położony przy samym wejściu do groty i kilka jej pierwszych metrów. Jeśli podążymy w jej głąb, liczba organizmów morskich gwałtownie się zmniejsza. Na samym końcu groty znajdziemy już tylko kilka pojedynczych zwierząt. Na taki stan rzeczy wpływa przede wszystkim możliwość docierania do tych rejonów groty substancji odżywczych i planktonu. W przypadku ślepo zakończonych jaskiń, niosąca plankton i duże ilości świeżego tlenu woda dociera tylko do przedniego odcinka groty. Dlatego tylko tu mogą żyć osiadłe zwierzęta odżywiające się drobnymi organizmami i cząstkami organicznymi zawieszonymi w wodzie.
Zwierzęta posiadające zdolność samodzielnego poruszania się, takie jak langusty czy ryby, częściej spotkamy w głębszej części groty. Tam ukrywają się podczas dnia, wychodząc ze swej kryjówki dopiero nocą. Zdarza się, że niektóre jaskinie są otwarte na obie strony lub posiadają kilka bocznych wyjść. Wnętrza takich grot są również bardzo bogate w różnorodne formy życia. Typowe przykłady tego rodzaju grot znajdziemy w Morzu Czerwonym w pobliżu wybrzeży półwyspu Synaj (słynny system połączonych ze sobą jaskiń).