strona (125)

Do naświetlań kosmetycznych i na narządy głowy używa się małych lamp z ża rowkami o mocy około 100 W, umieszczając je w odległości 30-50 cm od obiektu naświetlanego. Można używać również lamp silniejszych, odpowiednio redukując ich moc.

Promienników podczerwieni używa się tak samo jak lamp emitujących światło. Promienniki te często były umieszczane przy palnikach nadfioletu, służąc do jednoczesnego naświetlania obu typami promieni. Można ich używać także bez nadfioletu jako naświetlań nagrzewających, samodzielnych. Tolerancja mocy promieniowania podczerwonego jest prawie dwa razy większa niż tolerancja światła widzialnego ze względu na to, że konwersja cieplna podczerwieni odbywa się w ponad dwukrotnie grubszej warstwie skóry niż konwersja światła.

Wskazania

Wskazania do stosowania światła i podczerwieni są takie same jak do innych częściowych nagrzewań. Są to zabiegi znacznie łatwiejsze do wykonania niż zabiegi parafinowe lub wodne i lepiej znoszone przez pacjentów. Wydaje się, że rumień cieplny powstaje łatwiej i jest intensywniejszy w zabiegach ciepłem konwersyjnym niż w innych zabiegach nagrzewających. O ich wyborze decydują indywidualne preferencje pacjentów i technika zabiegu.

3.4.2. Nagrzewanie promieniowaniem diatermii

Termin „diatermia" (z greckiego) oznacza ciepło przenikające. Nazwa została wprowadzona dla pierwszych konstrukcji, które dziś nazywamy diatermiami długofalowymi; późniejsze aparaty, sprawniejsze i łatwiejsze w obsłudze nazwano diatermiami krótkofalowymi, a jeszcze późniejsze diatermiami mikrofalowymi.

Promieniowanie elektromagnetyczne (pem) z diatermii różni się od światła długością fali, sposobem generowania (rozdz. 2.) i głębokością penetracji tkanek ludzkich. Umowy międzynarodowe przydzieliły diatermoterapii następujące długości fal:

-    11,05 m, 22,1 m - diatermia krótkofalowa;

-    69 cm, 32,8 cm, 12,4 cm - diatermie mikrofalowe.

Pem generowane z diatermii zachowuje się zgodnie z prawami optyki, tj. lak jak światło i podczerwień, rozchodzi się promieniście, rozprasza na przeszkodach i odbija od nich. Znaczna część pem skierowanego na tkanki ulega rozproszeniu i odbiciu. Rozproszenie i odbicie zależą od stosunku wielkości emitora do wielkości i kształtu eksponowanej powierzchni i odległości między nimi. Odbiciu od skóry ulega 30-50% pem.

Pem przenikające do tkanek prawie całe jest absorbowane i zamieniane na energię cieplną. Działanie na tkanki pem z diatermii różni się od pem światła i podczerwieni znacznie większą głębokością przenikania, a zatem jest absorbowane i zmieniane w ciepło w głębszych warstwach tkanek. Absorpcja w tkankach zależy od ich stałej dielektrycznej i od długości fali pem. Nabłonek i kości są dla tego promieniowania prawie „przezroczyste", największa absorbcja następuje w tkance tłuszczowej, mięśniach, płynach ustrojowych i narządach miąższowych. Pozwala to podnieść temperaturę narządów leżących głębiej, do których nie można inaczej doprowadzić bezpośredniego ciepła leczniczego bez naruszania ciągłości tkanek.

125