s che 1p

Żywice epoksydowe charakteryzują się wysoką wytrzymałością mechaniczną i znaczną odpornością chemiczną; są trudno palne i wodoodporne. Specyficzną ich cechąjert znakomita przyczepność do metali, szkła i ceramiki, co zdecydowało o ich szerokim zastosowaniu jako lakierów, klejów i środków impregnacyjnych. Ponadto stosuje się je do produkcji rur (dla cieczy agresywnych), wykładzin, kitów antykorozyjnych i zapraw'.

Modyfikowane tworzywa naturalne

Do najczęściej stosowanych polimerów naturalnych należą pochodne celulozy oraz kauczuku

1. Pochodu* celulozy

Największe znaczenie spośród pochodnych celulozy mają jej estry organiczne, szczególnie Octan, który otrzymuje się poprzez działanie bezwodnika kwasu octowego na celulozę w myśl reakcji:

*■ □ (CH,C0>,0 bezwodni: octowy

-►

ClljOCOCHj H OCOCH]

Pochodne celulozy cechuje duża wytrzymałość mechaniczna, dobra odporność chemiczna oraz znaczna przyczepność do materiałów budowlanych. Z tego względu znajdują zastosowanie do produkcji lakierów, klejów, elementów wykończeniowych, tapet i ozdobnych tynków.

2. Pochodne kauczuku naturalnego

Najszersze zastosowanie mają produkty wulkanizacji kauczuku oraz chlorokauczuk. Proces wulkanizacji polega na chemicznym związaniu siarki oraz usiecjowaniu polimeru, przy czym - w zależności od ilości związanej siarki - uzyskuje się tworzywa o różnych właściwościach Schemat tego procesu można przedstawić następująco:

cm I

CH₂— C=CH“H^H—

s j

—CH₂ —C-Ćh -CH—

CH,

r    ¹

-K:h₂—c=ch—ch₂-^    + s_n

kaucaik naturalny

(jmprcrt)    kauczuk wulkanizowany

Dodatek siarki w ilości olc 3% powoduje otrzymanie gumy znajdującej zastosowanie d produkqi uszczelek i wykładzin podłogowych Zawartość siarki ok. 30% prowadzi d otrzymania twardego produktu o bardzo dużym stopniu usieciowienia, tzw ebonitu, stosc ■wanego jako materiał antykorozyjny (m.in. do wyrobu wykładzin). Chlorokauczuk uzyskuje si działając chlorem lub chlorowodorem na kauczuk naturalny. Otrzymany produkt stosuje się d produkcji klejów, farb i lakierów.

19.2. CZĘŚĆ DOŚWIADCZALNA

Doświadczenie 7. Określenie termoplastycznego lub termoutwardzalnego charakter] tworzywa

Określenie charakteru tworzywa przeprowadza się na podstawie próby topnieni tworzywa Jeśli tworzywo pod wpływem ogrzewania topi się, wówczas zalicza się je do grup; termoplastycznych (termoplastów). Do lej grup)' tworzyw należą m in. polietylen, polichiord winylu, polistyren, polimetakrylan metylu, aminoplasty, poliamidy, poliwęglany i acetylo celuloza. Jeżeli tworzywo pad wpływem ogrzewania nie ulega stopieniu, zalicza się je d grupy termoutwardzalnych (duroplasłów). Tak zachowują się m.in.: policzterofluoroetylei fenoplasty, aminoplasty, poliestry, poliuretany.

Wykonanie:

1.    Próbkę badanego tworzywa umieścić na łopatce metalowej i ogrzewać nad palnikiej tak, aby próbka nie miała bezpośredniego kontaktu z płomieniem.

2.    Podać przynależność danych tworzyw do grapy termoplastów lub duroplastów.

Doświadczenie 2. Badanie tworzywa w płomieniu

Badanie tworzywa w płomieniu ma na celu stwierdzenie, czy badana próbka polimer jest palna, ustalenie barwy i charakteru płomienia oraz określenie zapachu i odczyn produktów rozpadu. Na tej podstawie identyfikuje się badane tworzywo.

Wykonanie:

1.    Próbkę badanego tworzywa umieścić na wyżarzonej w płomieniu palnika łopatc metalowej i wprowadzić do utleniającej części płomienia palnika gazowego.

2.    Jeżeli próbka zapala się, należy usunąć ją z płomienia Obserwować palącą się próbką

3.    Jeżeli próbka ulega stopieniu i pęcznieniu utrzymać ją w płomieniu przez około 10 i poczynić obserwacje

4.    Określić zapach par wąchając bardzo ostrożnie ogrzaną próbkę.

5.    Określić odczyn produktów rozkładu tworzywa za pomocą zwilżonego wod papierka wskaźnikowego.

6.    Na podstawie dokonanych obserwacji oraz danych w tablicy 19.1 zidcntyfikoWE tworzywo.

14