a) b)
Rys.5.5. Przykłady konstrukcyjnego, ciągłego zabezpieczenia belki przed zwichrzeniem
nych punktach mogą stanowić wymagane punktowe usztywnienie boczne. Na rys.5.6 pokazano przykłady konstrukcyjnej realizacji połączeń belek zapewniające punktowe stężenie, przy czym na rys.5.6a, b podparcie boczne podciągu wykonano belkami pomocniczymi sposobem widełkowym, a na rys.5.6c płatwi dachowych — ściągami.
Ściągi uniemożliwiają boczne przemieszczanie się pasa w miejscu połączenia, jednak nie zabezpieczają go przed skręceniem się wokół poziomej osi. Punktowe, swobodne podparcie widełkowe (rys.5.6a, b) zabezpiecza pas ściskany zarówno przed przemieszczeniem się poziomym (bocznym), jak też skręceniem. Punktowo stężone pasy ściskane belek mogą jednak ulec zwichrzeniu na długości pomiędzy punktami bocznego podparcia (rys.5.7).
PUNKTY BOCZNEGO PODPARCIA
Rys.5.6. Przykłady konstrukcyjnego, punktowego zabezpieczenia belki przed zwichrzeniem 1 — belka zabezpieczana, 2 — tężnik zabezpieczający, 3 — element zapewniający podparcie widełkowe
PUNKTY BOCZNEGO PODPARCIA
Belki usztywnione w sposób pokazany na rys.5.5 mają ciągłe stężenie, dlatego uznaje się je jako w pełni zabezpieczone przed zwichrzeniem. Jeśli tęż-niki usztywniają bocznie pas ściskany belki w punktach rozstawionych w odległościach l\, to uważa się, że zabezpieczają wystarczająco belkę przed zwichrzeniem, gdy spełnione są warunki:
□ dla belek z dwuteowników walcowanych
35 iy
Wszystkie elementy (również belki pośrednie) zapewniające usztywnienie boczne przed zwichrzeniem nazywa się ogólnie tężnikami.
Tężniki ciągłe stabilizujące element przed zwichrzeniem tylko od strony pasa rozciąganego powinny zabezpieczać go przed przesunięciem, a także cały przekrój elementu przed obrotem wywołanym siłą określoną powyżej.