wytyczne1

Wytyczne projektowania skrzyżowań drogowych - c* l

siankowe) powinny być odsunięte od wewnętrznej krawędzi zatoki co najmniej o 1,5 m, a jeżeli zatoka nie jest wykonywana nie mniej niż 2,5 m od krawędzi jezdni.

Poza spełnieniem podanych warunków, oddalenie wiat od krawędzi jezdni lub zatoki zaleca się ustalać z uwzględnieniem warunku wystarczającej powierzchni akumulacji dla oczekujących pasażerów. Do powierzchni akumulacji nie należy wliczać powierzchni chodnika pomiędzy wiatą a jezdnią, jeśli służy on także innym celom niż tylko doprowadzenie ruchu pieszych do przystanku.

Do wymiarowania potrzebnej powierzchni akumulacji dla oczekujących pasażerów

na przystanku można przyjąć maksymalną gęstość 2 os oby/m¹

5.11.18.    Peron przystanku tramwajowego powinien być wyodrębniony z jezdni i wyniesiony w stosunku do główki szyny nie mniej niż 0,10 m. Wysokość wyniesienia zaleca się dostosować do używanego taboru tramwajowego w sposób ułatwiający pasażerom wsiadanie i wysiadanie. W przypadku wyniesienia krawędzi peronu względem jezdni o więcej niż 0,20 m należy odsunąć peron od krawędzi jezdni o 0,5 m, wprowadzając oznakowanie linią krawędziową ciągłą.

5.11.19.    Szerokość peronu przystanku tramwajowego powinna być dostosowana do natężenia ruchu pasażerskiego w godzinie szczytowej i nie mniejsza niż określona w § 120 ust. 1 Warunków technicznych [6]. Zgodnie z § 120 ust. 1 szerokość peronu, do którego dojście jest w poziomie jezdni lub przejściem nadziemnym powinna być nie mniejsza niż 3,50 m, a przy dojściu do peronu przejściem podziemnym nie mniejsza niż 4,50 m (rys. 5.11.3). Przy przebudowie albo remoncie ulic klasy G lub Z peron, do którego dojście jest w poziomie jezdni, może mieć szerokość nic mniejszą niż 2,0 m, jeśli szerokość ta jest wystarczająca dla ruchu pasażerskiego.

jezdnia |

peron

trowisko tramwajowe

0,50

schody z kładki q jq

[7l25

2,50

1,95

1,95

1,25

0,50

peron_______

0,25

00

wyjście z

-t4+

0,50

Ą przejścia V

>10-0,141* _0>00

n__._ t_s

0 00 “P. 10-0,14/ podziemnego _!l_-

/ /

3.50 0.55	0,55	4.50
6.70		7.70

Rys. 5.11.3. Perony na przystankach tramwajowych

5.11.20. Długość peronu, liczona od linii zatrzymań pociągu tramwajowego, powinna być dostosowana do wymagań eksploatowanego taboru i nie mniejsza niż 30,0 m. Przy natężeniu ruchu pociągów tramwajowych powyżej 30, długość peronu należy dostosować do długości dwóch pociągów tramwajowych.

5.11.21.    Rampa łącząca peron z przejściem dla pieszych powinna mieć szerokość równą peronowi i pochylenie nie większe niż 8%.

5.11.22.    Na peronie od strony jezdni powinna być umieszczona przegroda zapewniająca ochronę przed odpryskami wody z jezdni, a na ulicach klasy G i wyższych klas powinna być od strony jezdni umieszczona bariera. Odległość przegrody lub bariery od krawędzi jezdni powinna wynosić nie mniej niż 0,5 m. Ogrodzenia i bariery nie mogą ograniczać wymaganych pól widoczności.

Projektując ogrodzenia peronów przystanków należy obok cech użytkowych uwzględniać także walory estetyczne tych ogrodzeń.

5.11.23.    Usytuowanie, forma rozwiązania i wymiary wiat na przystankach tramwajowych nie powinny utrudniać ruchu pieszych i wymiany pasażerów. Pomiędzy krawędzią peronu od strony torowiska a wystającymi elementami wiaty należy zachować pole wolne od przeszkód o wysokości 2,50 m i minimalnej szerokości 1,50 m. Odległość najbardziej wysuniętego elementu wiaty od krawędzi jezdni nie powinna być mniejsza niż 0,50 m. Ponadto w odniesieniu do części budowlanych urządzeń technicznych peronu należy stosować wymagania określone w § 120 ust. 7 Warunków technicznych [6],

5.11.24.    Pochylenie poprzeczne peronu ma zapewniać sprawne odprowadzenie wody opadowej.

5.11.25.    Pochylenie podłużne torowiska na przystanku nie powinno przekraczać 2,5%.

5.11.26.    Przystanki tramwajowe i autobusowe ze wspólnymi peronami, z pasami ruchu dla autobusów na torowiskach tramwajowych, wymagają dostosowania szerokości torowiska do potrzeb skrajni środka o większej szerokości. Szerokość dwukierunkowej jezdni przeznaczonej do ruchu typowych autobusów na wspólnym odcinku z torowiskiem tramwajowym powinna być nie mniejsza niż 6,50 m. W przypadku wspólnego przystanku z przejazdami autobusów tylko w jednym kierunku szerokość pasa dla ruchu autobusów na prostych powinna być nie mniejsza niż 3,25 m. Na lukach należy stosować niezbędne poszerzenia, wynikające z szerokości korytarza ruchu autobusów.

•5.11.27. Osie torów tramwajowych na odcinku przystanku powinny być prowadzone w odległości 1,25 m od krawędzi peronu.

5.11.28.    Slupy trakcji elektrycznej i wygrodzenia na odcinku wspólnego przebiegu torowiska i pasów dla autobusów zaleca się umieszczać poza obrębem wspólnej jezdni. Jeśli muszą być one umieszczone w obrębie wspólnej jezdni, to szerokość każdego z pasów ruchu dla autobusów należy zwiększyć w stosunku do wymagań p. 5.11.26 o 0,5 m.

5.11.29.    Długość peronu wspólnego przystanku tramwajowego i autobusowego powinna umożliwiać równoczesny postój pociągu tramwajowego i autobusu oraz być nie mniejsza niż 50,0 m.

5.11.30.    Przystanki tramw.^we i autobusowe ze wspólnymi peronami muszą spełniać, poza wymaganiami podanymi w p. 3.12.7 i p. 5.11.26 + 5.11.29, także inne wymagania określone w Warunkach technicznych [6],

- 147-