zdjeF4

Rozdział 12

Przypisy

Przypisy należą do materiałów uzupełniających tekst główny. Ułatwiają zrozumienie poszczególnych fragmentów tekstu głównego, czasami są wręcz niezbędne do jego zrozumienia. Ze względu na treśi i charakter przypisów wyróżnia się: przypisy słownikowe, które podają znaczenie wyrazów i wyrażen obcojęzycznych, archaicznych, gwarowych itp.; przypisy rzeczowe, które objaśniają i komentują frag menty tekstu głównego; przypisy bibliograficzne, zawierające opis publikacji, z których pochodzą cytaty lub informacje zawarte w tekście; przypisy informacyjne, zawierające wskazówki ułatwiając! czytelnikowi korzystanie z książki.

1. Zasady ogólne sporządzania przypisów i łączenia ich z tekstem głównym

W publikacjach wszelkiego typu należy podawać jedynie przypisy niezbędne. Trzeba zawsze rozważyć, czy tekst przypisu nie mógłby być włączony do tekstu zasadniczego.

Przypisy powinny być sformułowane jasno i zwięźle.

Przypisy mogą pochodzić od autora publikacji, redaktora naukowego, tłumacza lub Autorstwo

redaktora merytorycznego książki. Przypisy bibliograficzne i słownikowe nie wymagają ^pnyp*^s^!--—

określania ich autorstwa. Powinno być natomiast wyraźnie oznaczone autorstwo poszczególnych przypisów rzeczowych, niepochodzących od twórcy publikacji. Można to czynić na dwa sposoby:

a)    przez graficzne zróżnicowanie odnośników do przypisów, np. oznaczenia przypisów autorskich gwiazdkami, a redakcyjnych - cyframi;

b)    przez opatrywanie przypisów nieautorskich odpowiednimi wskazówkami słownymi typu: przyp. tłum. (= przypis tłumacza), przyp. red. (= przypis redakcyjny), przyp. red. wyd. poi. (= przypis redakcji wydania polskiego), składanymi w nawiasie pismem prostym lub po myślniku kursywą, np.

¹ Termin „biznes” jest używany w w szerokim kontekście działalności gospodarczej (przyp. tłum.).

lub

* Termin „biznes” jest używany w szerokim kontekście działalności gospodarczej - pnyp- tłum.

234 I Część III Takst główny j teksty poboczna