16805 PwTiR133

264 Rozdział 9

umowa nienazwana, należąca do grupy umów o świadczenie usług, do której należy stosować odpowiednio przepisy o zleceniu na podstawie art. 750 k.c. Jako właśnie umowę nienazwaną kwalifikuje umowę o kemping również M. Ne-sterowicz, ale zalicza ją przy tym do umów o pojedyncze świadczenie turystyczne, zawieranych w indywidualnej turystyce zagranicznej przez biura podróży, zobowiązujące się do umożliwienia turyście pobytu na kempingu zagranicznym lub krajowym w określonym miejscu i czasie. Autor ten dowodzi, że jedynym świadczeniem biura podróży jest wtedy „udostępnienie turyście pola kempingowego (namiotowego), które biuro podróży otrzymuje do dyspozycji zgodnie z umową zawartą z prowadzącym kemping”. Nie sposób zgodzić się z tym stanowiskiem, bo stroną umowy o korzystanie z kempingu jest zawsze prowadzący dany kemping i biuro podróży występuje jako jego agent w stosunkach z turystami zainteresowanymi pobytem na określonym kempingu.

Mimo powyższych rozbieżności ocen w sprawach wręcz zasadniczych, warto pokusić się o sformułowanie postanowień przedmiotowo istotnych umowy o korzystanie z kempingu. Postanowienia te są zbliżone treściowo do analogicznych postanowień umowy hotelowej i należy do nich zaliczyć:

•    określenie osoby fizycznej lub grupy osób, którym pole kempingowe ma być udostępnione,

•    zapewnienie stanowiska obozowania na polu kempingowym, które ma być oddane do dyspozycji;

•    oznaczenie wynagrodzenia za pobyt na polu kempingowym, składającego z opłaty pobytowej, opłaty za ustawienie samochodu, przyczepy kempingowej lub namiotu oraz opłaty za podłączenie elektryczne przyczepy, albo przynajmniej wskazanie podstaw wyliczenia tego wynagrodzenia. Taką podstawą jest cennik usług ustalony przez prowadzącego kemping.

Inne postanowienia umowy o korzystanie z kempingu mają charakter postanowień podmiotowo istotnych. Należy do nich określenie terminu pobytu na kempingu. Tego rodzaju postanowieniem jest też wskazanie konkretnego stanowiska obozowania na kempingu, co niekiedy może być istotne dla turysty. Obowiązujące przepisy przewidują, że tylko na kempingach czterogwiazdkowych stanowiska obozowania muszą być numerowane. Trzeba ponadto zaznaczyć, że turysta przebywający na kempingu może też zawierać innego typu umowy, jak umowa o usługi gastronomiczne, umowa sprzedaży różnych drobnych rzeczy w sklepiku działającym na kempingu z trzema lub czterema gwiazdkami, czy umowa o wypożyczenie sprzętu turystycznego lub sportowego, która najczęściej jest umową najmu.

Szczególna sytuacja występuje wtedy, gdy na terenie kempingu znajdują się domki turystyczne, pawilony lub inne obiekty stałe przystosowane do zamieszkania, które mogą być udostępnione grupom turystycznym lub indywidualnym turystom nie dysponującym namiotami lub przyczepami kempingowymi. Wówczas jest zawierana umowa najmu uregulowana w kodeksie cywilnym. Na jej podstawie prowadzący kemping zobowiązuje się wydać określonym turystom jako najemcom oznaczone pomieszczenie do czasowego korzystania za ustaloną opłatą, co upodabnia tę umowę do najmu pokoju gościnnego. Korzystanie z takiej stałej bazy noclegowej określa z reguły regulamin ustalony przez prowadzącego kemping. Wymagania co do wyposażenia pokojów lub domków tworzących taką stałą bazę określa wyżej wskazany załącznik nr 3 do obowiązującego rozporządzenia z 2004 r.

W 2001 r. zostały wprowadzone istotne zmiany wymagań prawnych dotyczących stałej bazy noclegowej na kempingach. Obecnie w tego rodzaju obiektach z czterema gwiazdkami w każdym pokoju mogą być zakwaterowane maksymalnie dwie osoby, w obiektach trzy- i dwugwiazdkowych - cztery osoby, a w odniesieniu do kempingu z jedną gwiazdką ta największa dopuszczalna liczba osób w jednym pokoju wynosi teraz osiem. Obowiązuje też warunek, aby łóżka w pokojach stałej bazy noclegowej miały wymiary nic mniejsze niż 90 x 200 cm. Zwiększone są wymagania dotyczące kempingów z jedną gwiazdką w zakresie wyposażenia łóżek. Obecnie musi być zapewniona pościel na każde łóżko lub co najmniej zdejmowany pokrowiec na materac, nadający się do prania. Należy zauważyć elastyczne podejście co do wyposażenia pokojów stanowiących stałą bazę noclegową na kempingach. Zamiast krzeseł dopuszcza się różne inne meble do siedzenia, byle ich było po jednym na osobę i nie mniej niż dwa na pokój. Telewizor jest wymagany tylko w pokoju stałej bazy na kempingu czterogwiazdkowym, a możliwość odbioru programów radiowych powinna być zapewniona także w pokoju kempingu z trzema gwiazdkami. Łazienki z WC oraz natryskiem z ciepłą i zimną wodą można oczekiwać tylko w stałej bazie noclegowej kempingów dwóch najwyższych kategorii. W pokoju na kempingu dwugwiazdkowym trzeba zadowolić się umywalką z ciepłą i zimną wodą, a obiekt jednogwiazdkowy i tego nie musi zapewniać.

W razie pozostawienia samochodu na parkingu przy recepcji kempingu dochodzi do zawarcia umowy przechowania i przejęcia przez prowadzącego kemping pieczy nad danym pojazdem oraz rzeczami zazwyczaj przewożonymi przez turystów, jak zwłaszcza rzeczy osobiste, żywność, sprzęt turystyczny, czy sportowy. Rzeczy wartościowe i pieniądze powinny być odrębnie oddane na przechowanie i obowiązek przyjmowania tego rodzaju tzw. depozytów dotyczy obecnie wszystkich kempingów. Skorzystanie z przechowalni bagażu na kempingu również prowadzi do zawarcia umowy przechowania, bliżej omówionej w punkcie 18 tego rozdziału podręcznika.

Poza powyższymi szczególnymi sytuacjami oddania rzeczy na przechowanie prowadzącemu kemping jest on zobowiązany jedynie do sprawowania ogólnego nadzoru nad bezpieczeństwem rzeczy należących do osób korzystających z kempingu. Niewykonanie tego obowiązku może wystąpić np. w razie braku