Untitled Scanned 22 (3)

202 ŚREDNIOWIECZNA PIEŚŃ RELIGIJNA POLSKA

Natemieście uznano,

Iż był syn Eufamijanow,

²⁴⁰ A księdza rzymskiego cesarzow. A gdy to oeiee <.......>

Y.2 DOROTO, CNA DZIEWKO CZYSTA

Średniowieczna pieśń-legenda o św. Dorocie, napisana osobliwym językiem polsko-czeskim. Rękopiśmienny przekaz utworu odkrył Aleksander Bruckner w kodeksie niegdyś Załuskich, później Biblioteki Narodowej w Warszawie, sygn. I F. 396 (spalony w 1944 r.). Kodeks zawierał łacińskie kazania niedzielne Jakuba de Yoragine z wieku XIY. Na ostatniej (pergaminowej) karcie verso znajdował się tekst polskiej legendy o sw. Dorocie, zapisany ok. 1420. Pieśń opublikował A. Bruckner, Neue Quellen zur Geschichte der pólnischen Sprache und Literatur, III: Dorotheen-legende, Archiv fur Slavische Philologie, t* XIY: 1892, s. 507—512.

Poprzednie wydanie: Polskie wierszowane legendy średniowieczne, s. 186—192 (podział na strofy według tego wyd.).

DE SANCTA DOROTHEA

„Doroto, cna dziewko czysta,

Ciebie czci cyrkiew św<ięta>,

Boś ty panna wyborna Bogiem [sławiena] zwolona.

w. 238 uznać — poznać, spostrzec, w. 240 cesarzow — chyba winno być: cesarza, po w. 241 Końca brak. Następna karta rękopisu jest pusta; widocznie pisarz zostawał wolne miejsce na dokończenie utworu, ale zamiaru nie wykonał.

V. 2 DOROTO, CNA DZIEWKO CZYSTA

przed w. 1 — „O świętej Dorocie”, w. 1 cna — cnotliwa, w. 2 cyrkiew — kościół.

w. 4 zwolona—wybrana; wyraźna reminiscencja z Bogurodzicy.

⁶ O twej krasie, o twej czystości Nie moż żądny wypisaci,

Jim<i> jeś ty ozdobiena, Krystem ślibiena.

Radujęcy <się> z ćhocim swym, ¹⁰ Pomożyż nam z de <h>rzesznym K wiecznej radości.

Doro jeś oćca jimiała, Teodora matką twą,

Odjąd jeś ty cielestna ¹⁵ Dorotą krczena.

Królewskiego jeś rodu była, Wsze zboże opuściła,

Wzdawszy domy i miasta Bobu służyła,

²⁰ W Kapadocyji <w> włości twe, W Cezaryi w mieście twym Porodziła<ś> się”.

w. 5 kr asa — piękność.

w. 6 — nie może nikt opisać.

w. 8 ślibiena — wyraz na pół spolonizowany z czes. snubena — poślubiona.

w. 9 z chocim (czes.) — z małżonkiem, oblubieńcem, w. 10 — pomóż nam, bardzo grzesznym, w. 12 Doro — skrócone imię męskie Teodor (skrót pozwala utrzymać ośmiozgłoskowiec).

w. 14 — odkąd ty masz ciało, tzn. urodziłaś się. w. 17 wsze zboże—^wszystek majątek. •