ZF Bień7

Wykorzystanie dźwigni przy planowaniu zysku 147

------ -    Przykład 39 ■

Założenia analogiczne jak w poprzednim przykładzie, ale dodatkowo trzeba uwzględnić, że koszty odsetek zapłaconych wierzycielom z tytułu wykorzystanych kredytów wyniosły w okresie wyjściowym 25 000 zł. Zysk brutto stanowił zatem

150 000 - 25 000 = 125 000

a skalę dźwigni finansowej obrazuje współczynnik:

150 000 125 000 ” ’

Jeżeli zgodnie z ustaleniami wynikającymi z poprzedniego przykładu zysk operacyjny miałby ulec zwiększeniu w przyszłym okresie o 25,2%, to przewidywany zysk brutto wzrósłby o:

25,2 x 1,2 = 30,24%

to jest do sumy:

125 000 x 1,3024 = 162 800

Jak z powyższego wynika, dźwignia finansowa jest rezultatem korzystania przez firmę z obcych kapitałów przy finansowaniu jej działalności. Skala dźwigni finansowej zależy od tego czy i w jakiej wysokości firma ponosi koszty odsetek pomniejszających zysk operacyjny (bliższa charakterystyka dźwigni zostanie przedstawiona w dalszej części opracowania).

Znając dźwignię operacyjną i finansową, można łatwo ustalić Dźwignia w formie ich iloczynu dźwignię łączną (D_r), obrazującą zależność ^ltfczna między wzrostem zysku brutto i wzrostem sprzedaży:

D_r := D₀xD_f

------    _ — Przykład 40 =

Założenia jak w poprzednim przykładzie. Wobec tego łączna dźwignia wynosi:

1,8 x 1,2 = 2,16