P1020606

96    ___

\ltrriunrwnr MM

w głów nvch portach pnwnyskwthi takich jak Dovei ety P69MP gale. Jednak po otwarciu tunelu w n>ku 1994 operatorzy promowi /rezygnowali t handlu żyćyyrn inwentarzem w obawie, że ciągła obecność cieląt i inwentarza pozbawi ich pasażerów na nowym, konkurencyjnym rynku. Dlatego handel żywym itwentarzeni przeniósł się do mniejszych portów i na niniejsze lotniska Anglii i Walii. gilzie od razu stal się sprawą ogromnie kontrowersyjną dla miejscowej ludności. I\hI koniec 1994 roku coraz liczniejsze były uliczne demonstracje osób rozzłoszczonych i oburzonych na niehumanitarne warunki, w jakich przewożono cielęta, i na firmy czerpiące profit z eksportu żvwvch zwierząt, a także sfrustrowanych domniemaną niewrażliwością brytyjskich instytucji, niezainteresowanych powstrzymaniem tego procederu. Nawet Alan Clark, dawny minister tomów, przyłączy! się do demonstrantów w Dover, wyraźnie oburzony ołx*cnością uzbrojonej policji:

Bóg jeden wie. jakie tam zbrodnie się dokonują, gdy tak stoicie patrząc na bezbronne zwierzęta w iezione do tego portu. To są koszta ponoszone na ochronę haniebnego i odrażającego handlu, którego każdy w tym kraju nienawidzi. Pomnażacie w ten sposób profity zbirów z przemysłu transportowego - gratuluję! (cyt. za \bllely 1995: 11)

Na początku roku 1995 protesty przeciw eksportowi żywych zwierząt Skupiły się w portach morskich Dover w hrabstwie Kent, Bright-lingsea (Essex), Plymouth w Dewonie, Shoreham (West Sussex) i na lotniskach Coventry i Swansea. W lutym 1995 Jill Phipps, działaczka ruchu ochrony zwierząt, zginęła pod kołami tira, gdy chciała przeszkodzić w transporcie. Jej śmierć ukazała determinację i zaangażowanie ruchu, gdy na pogrzeb w katedrze w Coventry przybyły tysiące ludzi, a gazety pisały o tym na pierwszych stronach.

Podobnie jak w przypadku protestów antydrogowych, zawierano różne dziwne alianse, obejmujące alianse bojowników' o prawa zwierząt, szerokie porozumienie zielonego i lewicowego ruchu na rzecz środowiska z sympatykami ochrony zwierząt oraz miejscową ludność, wcześniej na ogół nigdy nie uczestniczącą w żadnych demonstracjach (Erlichman et al. 1995; Vallely 1995). Nowe związki protestujących wywoływały duży odzew mediów piszących o tym, jak to „podmiejskie gospodynie domowe szły ramię w ramię z new-age’owymi podróżnikami” (Gibbons 1995) i o „pokojowym powstaniu środkowej Anglii przeciw okrutnemu i niemoralnemu handlowi" (Heath 1995). W lutym 1995 roku sprzedaż żywych cieląt (trzy-

nister rolnictwa oświadczył, że choć ov>biśiie czuje wsiręi do eksportu żywego inwentarza, prawo eurojłejskir nie jwi/wala na zakazanie takiego handlu i dlatego władze bry tyjskie ze swojej stmm nie mogą wiele zdziałać (jak na ironię, w roku 1996 handel ustał samoistnie wskutek wybuchu epidemii BSK i wprowadzonego j>rze/ inne kraje Europy zakazu importu bry tyjskiej wołowiny zujrełtne niezależnie od kwestii ochrony zwierząt; zob. rozdział | poniżej).

wSl ^poLTⁿ* ^k'""^ł"^r,K'r * “™"^h p-n!.^, H|

do 10 tys. %*iuk mirMęr/nte, gdyż promy pHwrająir p_r/r/ Kaiwł wy. cofały się z handlu, a wład/r w wirłu i nałvih portach | irgtorulnr lotniska zaczęły wprowadzać zakaz ekyjmrtu /swych zwiet/ąi jt,ą>. bons 1905). Wobec tak jawnej presji William Waldr^t.m- jaki* mi

W obliczu takich „bezpośrednich" i często namiętnych łonu protestu ludności oficjalne reakcje zwy kle rozrnijah się ze s[mlecznymi nastrojami. Władze były boyviem zaskoczone skalą i intensywnością protestów oraz istotnym poparciem społecznym, uzyskiwanym przez protestujących (Erlichman et al. 1995). Dominującą reakcją państwa na „nowy protest w sprawie środowiska" było podejście do niepokojów w wąskich kategoriach prawa i dy scy pliny porządku publicznego, tak jakby właściwą reakcją było uznanie takiej działalności protestacyjnej za „niebezpieczną" i „bezprawną", tym samym zaś podlegającą jeszcze silniejszemu dyscyplinowaniu (Mansfield 1995). Popędzane przez wcześniejsze doroczne utarczki z podróżnikami newage’owymi i eskalacje konfliktów myśliwych z sabotażystami zrvalczającymi polewania, yyładze, po intensywnym lobbingu silnego Country Landowners’ Association, wprowadziły pewne instrumenty do swojego Criminal Justice Bill z roku 1994 w celu ochrony właścicieli ziemi i powstrzymania protestóry w formie akcji bezpośredniej. Paradoksalnie, jeśli ustawa przyczyniła się do zniknięcia zjayyiska podróżników newage’owych yv stylu lat 80. XX wieku, to, jak się wydaje, wzmocniła też sieć protestacyjną i przynajmniej na początku prowadziła do nowych koalicji z inny -mi sieciami społecznego marginesu zagrożonymi przez ustawę, jak dzicy lokatorzy, raversi, ruch tanecznego party i inne „nieorgani-zacyjne” organizacje (Travis 1994).

Gniew w sprawie ropy

Rozważymy teraz analogiczny epizod, który pokaże, jak jedna z dużych oiganizacji pozarządowych podjęła i wy korzy stała ten nowy wysiłek przepisania na nowo dyskursu środoyyiska. W przeciwieństwie