Image 14

Schemat umocowania statecznika poziomego

Wlot powietrza do silników

zawieszenia i wciągnika hydraulicznego. Pod kadłubem, począwszy od wręgi 21, rozpoczyna się podkadłubowa kierownica aerodynamiczna służąca do ustateczniania samolotu, w locie prostym. W dolnej części kadłuba, między wręgami 30 i 33, mieści się specjalna wnęka na pojemnik ze spadochronem hamującym. Klapy zamykające tę wnękę otwierają się za pomocą mechanizmu i składają się z: wahacza, cięgła, ogranicznika wahacza, sprężyny oraz trzpienia. Klapy wnęki, po założeniu spadochronu, zamyka się ręcznie i zabezpiecza trzpieniem. Sam spadochron składa się z czaszy, pokrowca i pilocika. Czasza, o powierzchni 15 m², ma kształt dziesięcio-kąta wpisanego w koło, o średnicy 4497 mm. Między wręgami 33 i 35 zamocowany jest zderzak ogonowy z amortyzatorem, którego zadaniem jest zabezpieczenie tylnej części kadłuba, w przypadku nieprzewidzianego zetknięcia z ziemią. Nad i pod usterzeniem poziomym znajdują się dodatkowe chwyty powietrza do dopalacza. Na wręgach 28 i 34 umieszczone są węzły mocowania statecznika pionowego.

SKRZYDŁA SAMOLOTU przymocowane są do kadłuba za' pomocą okuć u-mieszczonych na nieh oraz okuć w kadłubie znajdujących się na 9 i 15 wrędze. Przejście kadłub — skrzydło zostało oprofilowane specjalnie tłoczoną blachą dur-alową. Profil skrzydła jest tzw. profilem szybkościowym, o grubości względnej przy kadłubie 8,74%, a na końcu skrzydła 8%. Skos skrzydła równa się 55°, wznios zaś jest ujemny i wynosi —4°30\ Cięciwa przykadłubowa ma 3,73 m, a końcowa 1,278 m, wydłużenie 3,2, rozpiętość obu skrzydeł wraz z kadłubem 9,2 m, powierzchnia nośna 25 m²; skrzydła wyposażone są w lotki, klapy i przerywacze. Na każdym ze skrzydeł, w celu polepszenia opływu, znajduje się kierownica aerodynamiczna o wysokości 32 mm. W części przykadłubowej skrzydła umieszczone jest działko NR-30, wraz z podajnikiem amunicji, oraz butle sprężonego powietrza, służące między innymi do awaryjnego przeładowywania działka. Taśmy z amunicją umieszczone są wewnątrz krawędzi natarcia skrzydła. Na zewnątrz skrzydła, na lufach działek, mieszczą się aerodynamiczne hamulce odrzutu. Skrzydło, tak jak i cały samolot, ma budowę półskoru-pową, z pracującym pokryciem, które jest wykonane z blachy duralowej o grubości 1,5—2 mm i przynitowane do szkieletu. Szkielet skrzydła składa się z czterech dźwigarów: głównego, przedniego i tylnego oraz pomocniczego. Oprócz tego w jego skład wchodzi jeszcze 28 żeber oraz podłużnica. Dźwigar główny wykonany jest poprzez tłoczenie na gorąco z materiału 30HGNSA. Jego część przykadłubowa ma dwa węzły, za pomocą których skrzydło mocowane jest do kadłuba. Dźwigar przedni składa się z trzech części, z których część przykadłubowa i środkowa ma przekrój dwuteowy, część końcowa zaś wykonana jest z płaskownika. Dźwigar tylny, wykonany z płaskownika, został wykorzystany do zamocowania węzłów zawieszenia lotek, prowadnic klap oraz przerywaczy. Na dźwigarze pomocniczym zamocowane zostało skrzydłowe działko NR-30 oraz łożysko główne goleni podwozia. Żebra, oprócz 1 i 28, składają się z trzech części, z tym że niektóre z nich występują w stanie niepełnym. Między żebrami 14 i 16, w środkowej części skrzydła, zamocowany jest wspornik, do którego zabudowuje się zamki dodatkowego zbiornika paliwa. Podskrzydłowe zbiorniki paliwa mogą być wykonane w dwu wersjach: o pojemności 1520 1 przystosowanej tylko do mocowania na samolotach MiG-19 i w wersji standardowej, o pojemności 800 1, używanej między innymi w samolocie MiG-17. Zakończenia skrzydeł mają tłoczone kołpaki, na których umiesz-