DIGDRUK00128010

4

żółtą łatą historyczną; w stosunkach wewnętrznych żydowskich uwzględnijmy, że kupcy i przemysłowcy korespondują tylko po niemiecku lub po polsku, ostatecznie po hebraj-sku; w literaturze racji bytu nie ma, bo z własnych pierwiastków nie może tworzyć słów nowych, teraźniejszym zasobem wyrazów nie zdoła oddać ani w części tych pojęć, jakie są właściwe człowiekowi ucywilizowanemu, nie posiada ani w zarodku nomenklatury naukowej i technicznej; musiałby więc chyba zapełnić te ogromne luki asymilacją języka obcego — to znaczy prawie całkowicie przekształcić się w inny język europejski. Gdzież wiec siła źy.wotna i potrzeba żargonu 9

Zydzi-narodowcy widzą rację jego istnienia w możności posiłkowania się nim, jako gwarą kosmopolityczną dla wrzekomych celów wrzekomej polityki palestyńskiej. Próżne to złudzenie lub nieznajomość faktów. Tak, jak przodkiem, tak i granicą żargonu jest barbarzyństwo. Tylko w Rosji, Polsce i Węgrzech, w najciemniejszych i najbrudniejszych gniazdach żydowstwa, istnieje żargon. Zacho-Jnio-europęjscy żydzi brzydzą się nim, nie znają go; południowi używają hebrajszczy-zny lub hiszpańskiego. Dla żargonu — w stanie cywilizowanym miejsca nie ma.

II.

Sięgnijmy w kwestję głębiej: »Zargon jest barbarzyństwem* — to prawda, ale bardzo mało mówiąca. Choć wysnuta indu-ktywnie z rozmyślań nad historją i terażmej-