601
I
od najsłabszej aż do najciemniejszej stopniowo uporządkowanych, służąca do porównywania zmian w barwie zwilżonego takiego papierku w danym wypadku, zowie się ozonometrem. Schonbein uważał ozon za wyższy stopień utlenienia pary wodnćj, zawartśj w powietrzu, mianowicie za nadtlenek wodoru, w stanie powietrznym' będący, opierając to zdanie swoje na tej okoliczności, iż para wodna do utworzenia ozonu niezbędnie jest potrzebną.
S 87. Baterya elektryczna. Jeżeli wewnętrzna i zewnętrzna powierzchnia flaszki, lub szklannego naczynia walcowego (słoju) albo dzwonu szklannego, obróconego wypukłością na dół, Jest obłożona cynfolią aż po brzeg koło otworu na parę cali szeroki i dla lepszego odosobnienia warstwą laku pokryty, a pręt metalowy z taką samą gałką na górnym końcu przechodzi przez ten otwór, niedotykając się go nigdzie i sięga aż do wewnętrzni okładki, czy to za pomocą tekturowego krążka, obłożonego cynfolią, czy łańcuszka, zetkniętego z tą okładką w' kilku miejscach, mamy tak zwaną flaszkę elektryczną, czyli butelkę, lejdejską, także butelką Kleista nazwaną. Kilka takich najczęściej zupełnie równych butelek, ustawionych razem obok siebie na podkładce ab, cynfolią oklejonćj, i mających wszystkie gałki Połączone drucikami, daje tak zwaną bateryę elektryczną, kćó-rój bardzo wygodne urządzenie według fłiessa wystawia Fig. 331 (na nasi. sir.). Gałka d średnićj butelki jest znacznie większa od reszty gałek, będąc opatrzoną ruchomym prętem metalowym e dla łatwego połączenia wewnętrznych okładek ze źródłem elektryczności. Baterya zastępuje właściwie miejsce jodnćj wiel-rĄj butli, którćj okładkę zewnętrzną stanowią wszystkie meta-iczne powierzchnie zewnętrzne, a wewnętrzną wszystkie takie powierzchnie wewnętrzne butelek, tym sposobem połączonych. Pojedynczą butelkę (równie jak i całą bateryę) nabija się elektrycznością, gdy gałkę na drucie, wystającym z butelki, połą-Czymy z konduktorem czynnej machiny, a cynfolię zewnętrznej okładki z ziemią, lub tćż odwrotnie. Chcąc zaś taką butelkę nabitą sprowadzić napowrót do naturalnego stanu nieelektrycznego, łączy się zewnętrzną jej okładkę z wewnętrzną za pomocą pizewodnika, najlepiśj druta gałką opatrzonego czyli tak zwanego
Fizyka T. II. 76