FizykaII45201

448

środka C linii AB, schodzą się promienie LG -jJ GM=+ AM i LH -j- HM BM, których światło od punktu L aż do M równe drogi odbyło;' w każdym zaś innym punkcie N pola widzenia zbiegają się promienie, jak LJ -j- JN — AN i LK -J- KN = BN, których drogi są nierówne, bo różnią się od siebie o ilość BN — AN= BQ. Fazy przeto drgania punktu L, przesłane w eterze aż do punktu M rzećzonemi dwoma drogami, wyszły były w tej samej chwili z punktu L i będąc dla tego z sobą całkiem zgodne, sprawiają w M wzmocnienie światła; z faz zaś, schodzących się ze sobą w innym jakim punkcie N po tej lub tamtej stronie linii CM, ta pierwej z punktu L wyjść musiała! która dłuższą drogę odbyła. Różnicę czasu t obydwóch faz me trudno oznaczyć, dzieląc różnicę dróg BQ, — ó, odbytych obu promieniami od L do N, przez chyżość V przesyłania światła.

S '    ,

Mamy tedy t — — , użyli S—Vt, a jeśli Tczas drgnienia, 1 zas

długość faleczki światła wystawia, także k - VT, a wskutek tego    S : k — t: T.

Jeżeli więc różnica dróg S obu promieni wynosi 1, 2, 3.— ⁿ całych długości faleczki światła, także t jest wielokrotną ilością czasu drgnienia T, a fazy drgania, przeniesione równocześnie na punkt N, są zupełnie identyczne, muszą się sumować i dla tego następuje w takim razie wzmocnienie światła w tym punkcie. Skoro jednak różnica dróg J równa jest połowie długości faleczki światła, wówczas fazy, schodzące się w N, różnią sig od siebie o połowę czasu undulacyi, są przeto wręcz sobie przeciwne i znoszą się dla tego zupełnie; w tym razie w miejscu M panuje ciemność. To samo następuje tam widocznie także, jeśli S jest nieparzystą wielokrotną ilością pół fali światła. Gdy zaś d stoi do / w innym stosunku, jak tu przypuszczam, wtedy światło tylko częściowo wzmacnia lub osłabia się w miejscu skrzy-' żowania promieni. Odległość punktu N od środka M pola widzenia oznacza widocznie kąt MCN = ip, .który z powodu, i^ż w takich doświadczeniach oddalenie obrazów A i B od siebie, cz] li linia prosta AB—2e jest ilością bardzo małą, zatem AQ za prostopadłę do CN uważać można, jest równy kątowa BAQ-Dla tego mamy BQ : AB = sin tu ; 1, czyli S ; 2e = sin ap : ^

^ ;