Image004401

35

Kto bez grzechu, niech rzuci nań pierwszym

[kamieniem,

Polska była, jest, przeto i będzie sumieniem.

Hiperkrytycyzm pracuje na zgubą Polski, dlatego wieszcz pragnie natchnąć serca miłością ojczyzny, która jedynie jest zdolna zachęcić do pracy i wskazać cel. Poeta widzi go w marzeniach Mickiewicza o Polsce jako narodzie szlachetnym:

Weźmiesz w ręce, jak Hostię, wolność odzyskaną, I jak Hostię podniesiesz, aby ją widziano, z za siódmej rzeki, góry, z za siódmego morza, i ażeby wołano: „oto wolność Boża\”

Obraz drugi przedstawia nam bal w stolicy z udziałem posłów, bankierów i td. Poeta zuży-tkowuje tu motywy Pana Tadeusza, Dziadów drezdeńskich, oraz moment rozpaczy Gustawa, gdy wyrzuca kochance, że złoto przeniosła nad miłość. W ostrych słowach piętnuje egoizm klas, karierowiczowstwo jednostek i poucza, że należy się troszczyć o dobro ogółu by w biesiadnej sali

przed obliczem Ojczyzny wszyscy ucztowali.

Wieszcz, stwierdzając obojętność dla spraw ponadosobistych, burzy się, zapala się gniewem, grozi:

Krzyknę, że was nie Polską darzyć, ale... Caremi