Image0167

Podsumowanie

Na podstawie przeprowadzonych rozważań oraz w świetle naszych potrzeb możliwości można, że najkorzystniejsze dla mieszkańców i najekonomiczniejsze zarazem jest projektowanie rozbudowy miast małych lub budowy nowych jednostek miejskich o układzie pasmowo-obwodowym dla około 200.000 mieszkańców.

Projektowanie nowych miast o wielkości ponad 600.000 mieszkańców wymagać będzie kosztownych rozwiązań komunikacyjnych w postaci metra.

Należy zaznaczyć, że w naszych wyliczeniach niektóre dane zostały przyjęte przykładowo bądź z pewnym przybliżeniem: liczba mieszkańców przypadająca na jeden hektar, prędkości komunikacyjne wykorzystywanych środków, idealne warunki fizjograficzne itd.

W mieście dużym, milionowym na pewno potrzebny jest skomplikowany układ wielu linii komunikacji zbiorowej, ale w mieście stutysięcznym rozproszenie miasta na dużym obszarze i wprowadzeniu w związku z tym złożonej i rozgałęzionej sieci komunikacji jest nieprawidłowe i powoduje zmniejszenie częstotliwości kursowania pojazdów na poszczególnych Uniach, a stąd stratę czasu pasażerów oczekujących na właściwy pojazd, konieczność przesiadania się, a więc niewygody dla mieszkańców oraz dużo większe koszty wyposażenia arterii w techniczne urządzenia służące do usprawnienia ruchu i poprawy bezpieczeństwa osób jadących.

W mieście o 100.000 mieszkańcach długość maksymalnej podróży nie może przekraczać 30 minut. W związku z tym przy projektach różnych układów sieci komunikacji zbiorowej powinien być sprawdzany czas oczekiwania na właściwy pojazd: na przystanku, w miejscu zamieszkania lub miejscu pracy ( w zależności od kierunku podróży ) oraz czas potrzebny na przesiadanie się na inną linię komunikacji zbiorowej i wliczany do czasu podróży.

W przeprowadzonych rozważaniach i obliczeniach pominięto czas oczekiwania na pojazd oraz czas potrzebny na przesiadanie się, ponieważ zakładano optymalne jednostki miejskie dla komunikacji zbiorowej, dzięki czemu uzyskiwano optymalną częstotliwość kursowania pojazdów, a stąd minimalny czas oczekiwania na dany pojazd.

Projektowanie układów przestrzennych miast powinno być swobodne, oparte na indywidualnym wyczuciu projektanta, ale elementy techniczne tych układów muszą wynikać z rzeczowych zasad i obliczeń. Kompozycja przestrzenna nie może uniemożliwiać stosowania optymalnych układów wyposażenia technicznego. Miasta istniejące powinny mieć układ komunikacji zbiorowej dostosowanej do ich wielkości i potrzeb (rys. 33).

Przy tworzeniu układów komunikacji zbiorowej w miastach isniejących można wykorzystać wnioski wynikające z przeprowadzonej analizy, a mianowicie:

-    długość czasu podróży nie powinna być większa od 30 minut, w wyjątkowych przypadkach od 45 minut;

-    długość dojścia pieszego powinna być zależna od długości czasu podróży;.

-    Unie komunikacji zbiorowej powinny być tak projektowane, aby były maksymalnie wykorzystane;

-    częstotliwość kursowania pojazdów komunikacji zbiorowej powinna być na każdej linii optymalna, aby doprowadzić do minimum składnik czasu podróży, tzn. czas przewidziany na oczekiwanie na pojazd:

-    autobus

-    tramwaj

-    metro

0.8 -1 min 0.8 -1 min 1.5 - 2 min;

-    ilość linii komunikacji zbiorowej powinna być jak najmniejsza przy jednoczesnym zastosowaniu wszystkich usprawnień technicznych;

-    linie komunikacji zbiorowej powinny być tak poprowadzone, aby obsłużyły optymalną powierzchnię miasta.

Należy pamiętać również o wyposażeniu układów komunikacyjnych we wszelkie możliwe udogonienia jak:

-    wydzielone torowisko lub pas ruchu (porzez tunele, wykopy, nasypy);

-    perony przystankowe umieszczone bezpośrednio przy wydzielonym torowisku lub pasie ruchu;

-    budowa peronów o odpowiedniej szerokości na poziomie podłogi wagonów;

-    budowa przejść podziemnych łączących perony;

-    projektowaniu odpowiedniej ilości dojść;

-    budowa daszków chroniących perony przed opadami atmosferycznymi;

-    projektowanie odpowiedniej ilości drzwi do poszczególnych wozów taboru;

-    lokalizowanie przystanków w odpowiedniej odległości.