Image018501

dowodu i wskutek protokółu pierwiastkowej regulacji hipotek z d. 1 maja 1823 r. wpisano z tą wzmianką, iż właściciele szacunek tejże kamienicy, stosownie do kontraktu nabycia, w sumie 26200 zł. poi. podali. Wciągnięto stosownie do postanowienia komisji hipotecznej województwa lubelskiego z d. 29 sierpnia 1823 r. ”

Mylił się więc Smolikowski, pisząc do Urmowskiego, iż domy nabyte zostały na imię Józefa Trzcińskiego i Piotra Swidzińskiego, gdy w rzeczywistości właścicielami fikcyjnymi zostali członek loży Wolność Odzyskana Paweł Wagner i członek loży Świątynia Równości Jan Reinberger. Wynika z tego, iż domy należały do obydwóch lóż lubelskich. Widzimy dalej, że domy te były przedtem własnością Kazimierza Dolińskiego, który figuruje w spisie członków loży Wolność Odzyskana jako brat służący.

Symboliczne loże lubelskie i kapituła niższa Prawdziwa Jedność pracowały w nowonabytej nieruchomości do zawieszenia czynności lóż w 1821 r.

Powstaje pytanie, w którym pałacu pracowały — w obecnym konsystorskim, czy obecnym biskupim? Obecny pałac konsystorski był naówczas w takim samym stanie, jak i teraz, obecny zaś pałac biskupi miał wygląd zwykłej kamienicy, która na pałac biskupi przebudowana została znacznie później. Przypuszczam więc, iż loże pracowały w obecnym pałacu konsystorskim, a w obecnym pałacu biskupim mieszkała służba i mieściły się kuchnie. Trzeba przyznać, że masoni lubelscy byli bardzo bogaci, mogąc nabyć tak piękną nieruchomość i że nie krępowali się zupełnie sąsiedztwem z obecną katedrą.

Masoni polscy posiadali jeszcze własne domy na prace lożowe w Warszawie, Radomiu i Płocku. Dom w Warszawie (pałac Działyńskich) zakupiony był dopiero w 1820 r. i wolnomularze nie zdążyli przed kasatą doprowadzić go do stanu odpowiedniego na prace lożowe.

Bracia lubelscy nie szczędzili kosztów, by pomieszczenie lożowe było urządzone odpowiednio i aby prace mogły się w niem wygodnie odbywać. Jeszcze na przedostatniem posiedzeniu loży Wolność Odzyskana uchwalono wypłacić komisji budowniczej z kasy funduszowej zł. 700 na zapłacenie należności rzemieślnikom za różne roboty w lokalu loży.

Po ukazie cesarza Aleksandra I z d. 1 sierpnia st. st. 1822 r., kasującego wolnomularstwo w Rosji i w Królestwie Polskiem, rząd rosyjski wymógł na Wagnerze i Reinbergerze zrzeczenie się prawa własności powyższej nieruchomości w hipotece.

5 lipca 1824 r. rejent kancelarji ziemiańskiej województwa lubelskiego, Aleksander Dąbrowski, spisał akt następujący:

„Stawili się osobiście Wni Jan Reinberger pod N. 11 i Paweł Wagner pod N. 263 w Lublinie zamieszkali... jawnie i dobrowolnie zeznali. Iż, mając

119