Rys. 36
Rys. 35
sprawdzanie sprawności „zwykłych*' tranzystorów bipolarnych i „darlingtonów”.
Wicie inultimelrów daje możliwość pomiam współczynnika wzmocnienia tranzystorów bipolarnych na zakresie oznaczonym zwykle Hfe, a nie P - patrz fotografia 36. Należy jednak pamiętać, iż po pierwsze, wartość wzmocnienia tranzystora nie jest stała i zależy między innymi od prądu kolektora, a tli pomiar następuje przy stosunkowo małym prądzie bazy i kolektora. Pokazywana wartość dotyczy prądu stałego, a do obliczeń często potrzebna byłaby wartość dotycząca przebiegów zmiennych, która może hyc znacząco różna. Po drugie, w ten sposób można mierzyć jedynie „zwykłe” tranzystor)' bipolarne PNP i NPN. Nic można mierzyć „darlingtunów”, bo mają za duże wzmocnienie, a tym bardziej tranzystorów polowych (MOSFET), gdzie nie ma prądu bazy (bramki).
O ile można w warunkach domowych zidentyfikować rodzaj tranzystora i zmierzyć wartość wzmocnienia prądowego, o tyle nie sposób określić maksymalnego dopuszczalnego prądu nieznanego tranzystora. Podobnie nie określa się w warunkach domowych maksymalnego napięcia ko lek tor-e miler, choć teoretycznie można byłoby próhować. Nie określa się też mocy maksymalnej ani rezystancji cieplnej, choć można byłoby tego dokonać za pomocą dość złożonych pomiarów, podczas których mierzona byłaby temperatura struktury. Zamiast takich żmudnych pomiarów nieznanego tranzystora z odzysku, należy po prostu użyć tranzystora o znanych parametrach. A tranzystory z odzysku stosować jedynie w mało wymagających zastosowaniach, gdzie na pewno nie zostaną przekroczone ich parametry gra-■ niczne.
W następnym odcinku zajmiemy się problemem wzmacniania napięcia
Piotr Górecki
Ciąg dalszy ze strony 27.
Dla wykrycia takich niedoróbek po zakończeniu pracy auiorutera należy nie tylko obowiązkowo skontrolować plik .LOG, ale też przepiowadzić dodatkową kontrolę - porównanie płytki z net listą. Służy do tego polecenie DRC {Design Rule Check). Wykonujemy je, naciskając kolejno N (\etlist), D (DRC), a następnie podając nazwy (a najlepiej pełne ścieżki) do pliku netlisty, w naszym przypadku PWZMi.NET oraz wynikowego pliku
.DRC z opisem porównania, (ja wpisałem PW7M1 DRC), a następnie zatwierdzając klawiszem Y (Yes). Po otwarciu w notatniku pliku tekstowego PW7.M1.DRC okazuje się, że istotnie sieć masy jest podzielona na dwie części, jak pokazuje rysunek 51. Można to poprawić ręcznie, dodając kawałek ścieżki poleceniem P, T (Place, Track) w warstwie Boitom Layer.
Podsumowanie
Wprawdzie wyniki pracy autorutera nie są imponujące, niemniej przeprowadzone ćwiczenia pokazują, iż staruszek Aulolra* ma spore możliwości, porównywalne z prostszymi nowymi programami pracującymi pod Windows. Warto te możliwości sensownie i świadomie wykorzystać. W następnych odcinkach powrócimy do licznych istotnych szczegółów, które zupełnie pominęliśmy w tym ekspresowym przeglądzie możliwości Autotraxa.
Piotr Górecki
A M A
n 1 -91 2 Warszawa, ul. Wolumen 53
rezystory, kondensatory, elementy SMD
części RTV, głośniki, transformatory, akcesoria GSM
półprzewodniki, przekaźniki, narzędzia, układy cyfrowe,
►
potencjometry, silniki, paski napędowe
Elektronika dla Wszystkich Wrzesień 2005 31