Img00171

175

Tranzystor jest elementem wzmacniającym sygnały zmienne: prądowe lub napięciowe, jeśli jego parametry elektryczne zostaną dobrane właściwie dla ustalenia punktu pracy, podobnie jak w przypadku triody próżniowej. W tym celu do tranzystora należy doprowadzić stałe napięcie z dwu źródeł zewnętrznych, zapewniających odpowiednią polaryzację złącz. Złącze emiter-baza powinno być spolaryzowane w kierunku przewodzenia, a złącze kolektor-baza w kierunku zaporowym (rys. 3.31—lc).

Na rysunku 3.31 — lb pokazano przykładowo schemat warstwowego tranzystora germanowego. Płytka monokrystalicznego germanu typu n jest tu obustronnie stopiona z warstwami indu. Skrajne warstwy germanu stają się półprzewodnikami typu p, przedzielonymi cienką warstwą półprzewodnika typu n.

c)

b)

Rys. 3.31-1. Tranzystor warstwowy: a) symbol graficzny; b) warstwowy tranzystor germanowy; c) polaryzacja elektrod tranzystora

3.32. Tranzystory bipolarne (sterowane prądowo) oraz tranzystory polarne (sterowane napięciowo) są podstawowymi elementami współczesnej elektroniki i stanowią podstawowe składniki układów bardziej złożonych, same również przybierają nieraz skomplikowane formy wieloelektrodowe. Przykładem może być tranzystor tyratronowy, zwany tyrystorem, spełniający funkcję sterowanego zaworu. Składa się on z czterech obszarów o kolejno zmieniających się typach przewodności: p-n-p-n i ma charakterystykę prądowo-napięciową, podobną nieco do charakterystyki diody —