100 Tadeusz Sokołowski
Rada Europy może pozbawić dane państwo członkostwa poprzez wykluczenie na skutek ciężkiego naruszenia postanowień art. 3.
W rzeczywistości nie skorzystano z tej możliwości, gdyż w dwóch przypadkach państwa członkowskie same wykluczyły się z Rady Europy - w 1970 r. Grecja (do 1974 r.), w latach 1981-1984 Turcja.
W 1999 r. w związku z drugą wojną w Czeczenii Rosja została przejściowo zawieszona w prawie uczestnictwa, ale tylko w pracach jednego organu Rady Europy - Zgromadzenia Parlamentarnego.
Strukturę organizacyjną Rady Europy tworzy Komitet Ministrów (ministrowie spraw zagranicznych państw członkowskich) i Zgromadzenie Parlamentarne, a także Kongres Władz Lokalnych i Regionalnych Europy. Do obsługi administracyjnej Rady Europy utworzono Sekretariat z Sekretarzem Generalnym na czele. Ma on siedzibę w Strasburgu, ale ma także dwa biura - w Paryżu oraz w Brukseli.
Rada Europy od 1993 r. organizuje spotkania na szczycie szefów państw i rządów państw członkowskich.
Wynikiem pierwszego szczytu (w Wiedniu w dniach 8-9 października 1993 r.) było m.in. opracowanie i wdrożenie programu walki z nietolerancją, rasizmem, antysemityzmem i ksenofobią, a także stworzenie prawnych ram ochrony praw mniejszości narodowych. Z kolei podczas drugiego szczytu (w Strasburgu w dniach 10-11 października 1997 r.) i podjęto dyskusję nad następującymi problemami93:
- pogłębianie ochrony praw człowieka i utrwalanie demokracji - powołania jednolitego Trybunału Praw Człowieka i Komisarza do spraw Praw Człowieka, wprowadzenia zakazu klonowania, zwalczania rasizmu, ksenofobii, nietolerancji, praw mniejszości narodowych,
- spójność społeczna jako istotne uzupełnienie praw i godności człowieka -praw socjalnych, programu na rzecz dzieci, Funduszu Rozwoju Społecznego,
- nowe rodzaje zagrożeń bezpieczeństwa obywatela - terroryzm, korupcja, zorganizowana przestępczość, narkomania, ochrona dzieci,
- rola kultury i edukacji w zwiększaniu wspólnego zrozumienia i zaufania między narodami, wychowania dla demokratycznego obywatelstwa, nowych technologii informatycznych.
Rada Europy opracowała 195 konwencji, protokołów dodatkowych (wg stanu z 25 marca 2004 r.), spośród których duża część dotyczy praw i wolności człowieka. Polska podpisała i ratyfikowała 65 konwencji i protokołów dodatkowych.
Konwencje, nawet jeśli dotyczą innych dziedzin niż prawa człowieka, to przeważnie mają je na względzie. Przykładem może być Konwencja Przeciwko Przestępstwom Komputerowym z 23 listopada 2001 r., która w preambule wzywa
93 II Szczyt Rady Europy, „Biuletyn nr 5”, Ośrodek Informacji i Dokumentacji Rady Europy, Centrum Europejskie Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 1998.